Książka Gertruda Hermanna Hessego Elżbieta Rogalska 2020

Książka ta czyta się dość szybko pomimo, że jest raczej literacka. Autor przywiązuje dużą uwagę do doboru słów. Dzięki temu zdania są naprawdę ciekawe. Mimo, że akcji tam niewiele ma się wrażenie, że wspomnienia szybko mijają niczym w Jamesie Bondzie. Tak to właśnie jest gdy laureat Nagrody Nobla z roku 1946 bierze się za pisanie powieści, do tego prozaik i poeta. Właśnie tą poetyckość bardzo cenie sobie w książce Gertruda Hermanna Hessego. Tak, nie ma to jak literatura piękna.

Gertruda Hermanna Hessego

jako tytuł wskazuje, że głównymi wątkami tej historii będzie kobieta. Jednakże w całej opowieści Gertruda pojawia się naprawdę bardzo rzadko. Autor skupia się na głównym bohaterze Gottfriedzie Kuhnie, który pragnie być sławnym artystą-muzykiem. Jest on kaleką, ponieważ w przypływie młodzieńczej miłości, skręcił sobie nogę. Na łamach tej narracji pojawia się kilka kobiet, oczywiście w bardzo nikłym zakresie. Pobocznym- głównym – drugoplanowym bohaterem jest Heinrich Mouth. Przedstawiciel klasy wyższej. Zgadza się śpiewać utwory komponowane przez Kuhna. Właściwie to tylko dzięki niemu młody muzyk osiąga jakiś zarobek.

Gertruda w narracji Hermanna Hessego

to kobieta po prostu wzbudzająca zachwyt płci męskiej. Nie jest powiedziane czy jest ona wykształcona, czy pochodzi z wyższych sfer czy raczej średnich. Wiadomo natomiast, że zarówno Mouth jak i Kuhn kochają się w niej. Wiadomo jedynie, że obaj mężczyźni tęsknią do jej żywych oczu, które wyrażają zachwyt nad ich artystycznymi przedsięwzięciami. Jak to faceci, egoistycznie podchodzą do spotkań z innymi ludźmi, pochlebia im, że kobieta się nimi interesuje. Szczególnie, że jest młoda i jeszcze ładna. Piszę jeszcze ładna, ponieważ na łamach tej powieści Hesse opisuje później jej urodę jako mniej piękną, która z biegiem lat zaczęła przybierać bardziej pospolite kształty.

Myślę, że nie jest to powieść dla wszystkich. Na pewno osoby o artystycznej duszy będą nią zachwycone albo przynajmniej nie zniechęcone. Nie ma tam prawie w ogóle dialogów. Jest to można powiedzieć zapis wspomnień mało znanego artysty, który pragnął być wielki. Czy osiągnął sukces oraz miłość odwzajemnioną? O tym nie będę pisać, to już czytelnik powinien sam odkryć. Lubię piękno układania zdania i dbałość o wyszukane słowa, dlatego dla mnie była to lektura rewelacyjna. Zresztą w dzisiejszych czasach trudno o takie tematy, bliskie profesorom, niż np. biznesmenom. Być może dlatego tak miło mi było oderwać się od codzienności i zanurzyć w świat Gertrudy Hermanna Hessego.

Zobacz również:

Książka Tak wygląda prawdziwa poetka, podciągnij się! Listy pod redakcją Urszuli Chęcińskiej Elżbieta Rogalska 2020

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

Fanpage bloga Elżbieta Rogalska