26 listopada 2016

Prawo w życiu - zapoznaj się z nim koniecznie Elżbieta Rogalska

Ostatnie wydarzenia w moim życiu nasunęły mi taką małą refleksję, ale jakże ważną. Warto znać się na prawie. Zwłaszcza, że występując we własnej sprawie nie trzeba być prawnikiem, aby z

prawa

korzystać. Czytałam więc kodeksy do poduszki, wynotowałam te najbardziej przydatne w życiu. Zamierzam czytać dalej, zwłaszcza, że przypadkowo w gimnazjum kupiłam

trenera prawniczego

. Jednak przypadkowe rzeczy również się przydają. 
Jeśli więc masz jakiś problem - sięgnij do prawa. Kilka przydatnych artykułów danego kodeksu warto zapamiętać - to praktycznie nic nie kosztuje. Zwłaszcza, że są kodeksy umieszczone na stronach prawniczych. 
Co do pedagogiki: to
prawo
również się przydaje, szczególnie to oświatowe prawo. Przecież i pedagogów dotyczy prawo, warto się z nim zapoznać. Różne sytuacje bywają w życiu. 

Kodeksy na stronie prawniczej

autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.

25 listopada 2016

Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi - Jan Paweł II recenzja Elżbieta Rogalska


Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi - Jan Paweł II recenzja




            Artykuł ma za zadanie przedstawić książkę Jana Pawła II pod tytułem "Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi". Prezentuje całą strukturę oraz treści zawarte w poszczególnych ogniskach książki: częściach, rozdziałach i podrozdziałach. Omawia dwa główne wątki książki: autentyczność i miłość. Pokazuje jaką retorykę stosuje Jan Paweł II w swoich wystąpieniach oraz zachęca do zapoznania się z całością książki, zarówno osoby religijne jak i świeckie. Nie brakuje również subiektywnego zdania autorki artykułu.
            Artykuł ten jest przedstawieniem książki Jana Pawła II pod tytułem „Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi”[1]. Uwzględnia również subiektywny odbiór czytelnika – autorki tego artykułu. Zaczyna się od przedstawienia części książki, rozdziałów z krótkim omówieniem co się w nich znajduje. Podsumowanie jest właśnie owym subiektywnym odczuciem czytanego tekstu i ogólnym zwężeniem tego co zwróciło moją uwagę. Jana Pawła II – ego nie trzeba przedstawiać. Wystarczy napisać, że był ważnym dla polskiego narodu papieżem, który w trudnym okresie 1978-2005 pełnił tą zaszczytną posługę kapłańską. Historyczne kanały w nowoczesnych mediach (youtube[2]) podają, że to właśnie Watykan w rozumieniu Papież rządzi światem, ma pełną władzę nad tym co dzieje się w świecie, od zarania dziejów. Uważam, że warto się zapoznać z przemyśleniami człowieka, który „zmienił oblicze ziemi, tej ziemi”.
            Książka ma strukturę ogniskową, to znaczy z ogólnych wielkich części, wywodzą się mniejsze rozdziały, które ponownie są dzielone na mniejsze podrozdziały. Podrozdziały te są swoistymi listami, przemówieniami do ludzi młodych z całego świata, które zostały napisane bądź wygłoszone w poszczególnych miejscach świata i latach posługi kapłańskiej, zaszczytnego piastowania roli papieża. Pierwsza część książki „Prawda w wierze” omawia następujące zagadnienia:
- o sensie życia, w którym papież dowodzi, że człowiek nie może zrozumieć siebie bez miłości do Boga. Prezentuje w nim swoje dwa listy z Rzymu roku 1985 oraz Turynu roku 1980.
- refleksji na temat Chrystusa: list z Monzy roku 1983 oraz Bombaju z roku 1986.
- o sakramentach, które człowiek otrzymuje od Boga w ciągu życia: list z Krakowa roku 1987, Edynburgu roku 1982 oraz Santiago roku 1987.
Ostatni rozdział tej części to rozważania na temat modlitwy, którą papież uznaje za jedną z ważniejszych części dnia. Prezentuje w nim trzy listy: z Cardiff roku 1982, Namur roku 1985 oraz orędzie z 1988 roku z okazji Niedzieli Palmowej, do całego świata.
Druga część książki pod tytułem „Droga w nadziei” omawia zagadnienia:
- sumienia jako nierozerwalnej struktury wnętrza człowieka, w podrozdziałach: „Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam”; „Depozyt dobra i zła”; „Człowiek jest sobą poprzez prawdę sumienia”;
- rozważania na temat moralności, zwłaszcza moralności człowieka wyznającego wiarę chrześcijańską: „Nie poddawajcie się kulturze śmierci”; „Wszystko ostatecznie zależy od ludzkiego serca”; „Program ośmiu błogosławieństw”;
- o pokoju na świecie i jego krzewieniu: „Uczyńcie wyłom w murze nienawiści”; „”Rozejm” czy „pokój”?”; „Starajcie się sprostać powołaniu budowniczych pokoju”;
- o roli kultury w świecie człowieka i jej wartości dla kształtowania się człowieka w ideale humanizmu: „Kultura dobrem wspólnym narodu”; „Dziedzictwo kultury sprawą sumienia”; „Trzeba zapoczątkować nowy humanizm”.
Trzecia część to trzy rozdziały, a nosi ona nazwę „Życie w miłości” rozwiązuje problemy związane z:
- problemami małżeńskimi: troska o przyszłość małżeństwa w myśl ideologii patriarchalnej, poświęceniu w imię miłości, zachęcenia do zawierania małżeństw oraz list poświęcony wierze skierowany do młodzieży w Nairobi w Keni z roku 1985.
- problemami rodzinnymi: zadania rodziny, przekazywania wzorów zachowania pokoleniom, o prawu istnienia oraz list „By rodzina była silna Bogiem” skierowany do Szczecinian w roku 1987.
- ostatnim poruszonym wątkiem tej części jest rozważanie na temat powołania kapłańskiego i zakonnego.
Ostatnia część książki to „W otwartym dialogu”, czyli odpowiedzi papieża Jana Pawła II na pytania młodych z całego świata: Japonia, Francja, Włochy:
- „Jak jest możliwe żeby człowiek mógł miłować”;
- „Kim jest dla was Jezus Chrystus ?”;
- „Czy można wybrać chrześcijaństwo bez przynależności do Kościoła ?”;
- „Czy można iść na kompromis ?”.
Prezentowane treści w książce są nie tylko istotne i ponad czasowe ale również mocno skomponowane z cytatami z biblii. Jednak jeśli ktoś szuka książki o wartościach bez odniesienia do biblii to może sięgnąć po tą pozycję. Zwiera w sobie treści ważne z możliwością przesiania ich, bez odnoszenia do treści biblijnej, co umożliwia niekiedy wydobycie  z nich treści uniwersalnych. Niestety niektóre rozdziały są wyzbyte takiej możliwości i całkowicie skorelowane i oparte na tym co jest napisane w biblii. Dla tych, którzy cenią sobie badania ilościowe podam ile cytatów udało mi się wydobyć z książki, a które były wyzbyte przesadnej ilości odniesień do cytowania biblii, było ich 19, czyli całkiem dużo, zważywszy, że cała książka ma 202 strony.
            Uważam, że książka Jana Pawła II pod tytułem „Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi” jest dobrze skomponowana. Struktura jest przejrzysta i oddaje sedno tego co kryją poszczególne ogniska, czy to części, rozdziały czy podrozdziały. Ciekawym zabiegiem i cennym jest fakt, że wszystkie listy, które zostały zawarte w tej książce, były rzeczywiście wygłaszane w różnych częściach świata. Jan Paweł II postarał się również, aby listy te były skomponowane tak, aby trafić do konkretnych osób, w konkretnej części świata, w konkretnym państwie, a nawet konkretnej wiosce, poruszając w nich tematy istotne właśnie dla tego regionu świata. Oznacza to, że dodatkowo uzmysławiał reszcie świata problemy innych narodowości, jeśli owe sięgnęły po tę pozycję, w ówczesnym czasie. Co do samej treści, jest połączeniem toposu faktu z toposem ogółu, który jest typowy dla manipulacji[3],[4]. Jednak, która religia, ideologia czy zamysł, są wyparte tej drogi perswazji? Chyba żadne, dlatego uważam, że jeśli chcemy kogoś przekonać, zwrócić na coś uwagę, nie można obyć się bez tej drogi wywierania wpływu na drugiego człowieka. Jan Paweł II mówi do człowieka o świadomości bycia ze samym sobą, o sposobie porozumiewania się ze sobą samym. Jest to nawiązanie do współczesnego dążenia człowieka do świadomej sprzedaży tego co ma do zaoferowania. Bez podziału czy to rzecz materialna, namacalna, czy to sprzedaż swojej wiedzy, informacji i umiejętności. Zaprezentowanie samego siebie to też jest sprzedaż[5]. Przybliżając treści Jana Pawła II do współczesności, bycie autentycznym liczy się szczególnie dzisiaj, to jedno z kluczowych kompetencji miękkich, których pracodawcy poszukują wśród kandydatów na miejsce pracy, które oferują[6]. Pozostanie sobą w obliczu zmieniającego się świata i dążenia do jego rozumienia, to kluczowe zagadnienia, szczególnie w pracy, która wymaga umiejętności kształtowania relacji z drugim człowiekiem. Relacje te autentyczne są opierane na stwarzaniu warunków poczucia akceptacji, znajomości własnych predyspozycji i oczywiście umiejętności ich wykorzystania w praktyce. Według papieża Jana Pawła II to właśnie Bóg daje poczucie akceptacji i sprawia, że człowiek może być tym kim jest, być sobą samym. Natomiast to umożliwia człowiekowi wypełnianie jego misji życiowej. Czegoś czemu człowiek jest w stanie powierzyć samego siebie i czuć dzięki temu ogromną satysfakcję, po prostu z realizacji, wypełnienia, dążenia czy zbliżania się do celu – wykonania tejże życiowej misji. Przy czym bogactwo wnętrza człowieka jest uznawana przez Jana Pawła II za niewyczerpanie szerokie spektrum możliwości, a więc nie ogranicza on człowieka tylko do kapłaństwa. Mówi do młodych, że mogą być kim chcą, a mają szansę głosić wiarę, bez względu na obraną przez nich profesję. Jan Paweł II oprócz głównego wątku postulowania o autentyczność w świecie, pragnie również wzmacniać człowieka w jego dążeniu do miłości. Ponownie przestrzeń miłości nie ogranicza tylko do miłości Bożej, która według niego daje najwięcej siły do działania i życia. Dla niego miłość ta to wszelkiego rodzaju miłość do drugiego człowieka. Chociaż zdaje się potępiać homoseksualizm, to jednak stwierdza w pewnym momencie, że miłość jest wtedy kiedy drugi człowiek robi coś z uczuciem dla drugiej osoby. Inaczej nie byłoby mowy o miłości rodziców do dzieci i dzieci do rodziców, miłości ucznia do nauczyciela i nauczyciela do podopiecznego – a bez której to wartości wychowanie człowieka nie miałoby sensu istnienia. Książka opiewa w tego rodzaju wartości i porusza tego rodzaju tematy. Wątków jest bardzo dużo choćby wspomnieć, nie poruszaną w tej recenzji, wagę odpowiedzialności za drugiego człowieka i siebie samego. Wszystkiego zdradzać w tej recenzji nie zamierzam. Natomiast zachęcam do zapoznania się z całością, zwłaszcza, że format jest nie wielki, a stron nieznacznie więcej.
            Podsumowując chociaż książka „Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi” Jana Pawła II jest nieduża, ma 202 strony oraz mały format, mniejszy od A5, to zawiera w sobie piękne wartości, które są uniwersalne w dużej mierze i ponadczasowe. Znajdą coś dla siebie zarówno osoby religijne, zwłaszcza Chrześcijanie, jak i osoby nie mające nic wspólnego z religią, ale przejawiające w swoim życiu wartości. Głównymi wątkami książki jest miłość i autentyczność. Jan Paweł II jako pisarz skonstruował książkę w ten sposób, że porusza w niej wątki ważne dla poszczególnych krajów, kontynentów, wiosek, nie brakuje również listu skierowanego do całego świata. Opiera się głównie na toposie faktu i ogółu, co oznacza, że w swojej perswazji używa manipulacji, która jest typowym zabiegiem w dziedzinie oratorskiej[7].



Bibliografia:

Książki:
Jan Paweł II, Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi, Warszawa 1991.
Arystoteles, Retoryka, Warszawa 2009.
Cialdini R. Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, tłum. B. Wojciszke, Gdańsk 2014.
Grzesiak M. Psychologia sprzedaży. Droga do sprawczości, niezależności i pieniędzy, Gliwice 2016.

Źródła internetowe:





[1] Jan Paweł II, Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi, Warszawa 1991.
[2] Yotube.com
[3] Arystoteles, Retoryka, Warszawa 2009, PWN.
[4] R. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, tłum. B. Wojciszke, Gdańsk 2014.
[5] M. Grzesiak, Psychologia sprzedaży. Droga do sprawczości, niezależności i pieniędzy, Gliwice 2016.
[7] Arystoteles, Retoryka, Warszawa 2009, PWN.


11 listopada 2016

Umiejętności technokratyczne w ewaluacji Elżbieta Rogalska


Umiejętności technokratyczne w ewaluacji

Postęp techniczny

w dwudziestym pierwszym wieku zobligował edukację do wykorzystania sprzętu technicznego. Społeczeństwo wiedzy – współczesne społeczeństwo – nie wyobraża sobie postępu cywilizacji bez wykorzystania dotychczas wynalezionych przez technikę urządzeń. Chociaż wiedza z zakresu technologii czy informatyki jest bardzo istotna i wielce znacząca, to jednak nie może się równać z wartością człowieka i jego cech charakteru. Procedury badawcze w edukacji, a w szczególności ewaluacji, są uzależnione właśnie od postępu technologicznego i umiejętności jego wykorzystania w pracy badawczej.

Komunikowanie wyników ewaluacji z pomocą zaawansowanej technologii

jest jednym z procesów wspomagania pracy badacza i urozmaicania jego wyników. Warto przy tym wspomnieć pomysł Justyny Nowotniak z Uniwersytetu Szczecińskiego, która posługuje się aparatem fotograficznym w ramach ewaluacji, a proces ten nazwała fotoewaluacją[1].  Komputer jako narzędzie techniczne jest jednym z tego typu urządzeń, które umożliwiają i niejako ułatwiają badaczowi proces zbierania czy przetwarzania wyników. Przy badaniach ilościowych to chociażby umiejętne wykorzystanie programu excel w celu zrobienia odpowiedniej statystyki. Badania jakościowe trudno sobie wyobrazić bez wykorzystania urządzeń technicznych, w postaci chociażby nagrywania wywiadu, dokonywania transkrypcji tego wywiadu. Zawsze końcowym wynikiem badań jest ich ewaluacja, a więc przedstawienie wyników i rozwiązań za nimi idących. Tutaj również technika informatyczna przychodzi z pomocą. Współcześnie trudno sobie wyobrazić prezentację wyników bez wykorzystania prezentacji powerpoint czy prezi. Umiejętności techniczne w ewaluacji są więc niezbędne do prawidłowego i efektywnego przeprowadzania badań i prezentowania ich wyników.




[1] J. Nowotniak, Etnografia wizualna w badaniach i praktyce pedagogicznej, Wydawnictwo Impuls, Kraków 2012,s. 239.


autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.


5 listopada 2016

#Obietnica 2014 Elżbieta Rogalska



To, że uwielbiam polskie filmy nie jest nowością, ale nowością jest, że piszę od niedawna do nich recenzje. Krótkie, bo krótkie, ale kto mnie zna, ten wie, że nie lubię rozwodzenia się na temat dla samego sportu pisania, wolę konkrety, albo konkrety filozoficzne, bez nadmiaru.

„Obietnica” z 2014 roku to film na pierwszy rzut oka łatwy. Jednak kiedy zagłębimy się w historię dalej, zaczyna robić się trudny i mniej doprecyzowany. Bohaterowie wykreowani w zaledwie kilka minut, nie dają się poznać. Perspektyw widzenia sytuacji jest co najmniej cztery, a do każdej dochodzą nowe wątki z życia rodzinnego nieletnich.
Jak to w życiu młodzieży bywa głównym wątkiem jest zdrada i urażona miłość. Jest chłopak i dziewczyna, pojawia się ktoś trzeci, który zakłóca spokój sielankowej relacji. Spotkanie to rodzi tragiczny koniec. Jedna rodzina przykładna (bogata/elita), druga nietypowa dla dzielnic z domkami jednorodzinnymi, z rozbitym związkiem ale z powodzeniem założonym nowym. W końcu ojciec, którego nigdy nie ma i nagle się pojawia.

Wątków jest co niemiara, można by film oglądać po kilka razy i skupiać się na danym wątku czy oddzielnej perspektywie każdego z pojawiających się bohaterów, nawet tych pobocznych jak funkcjonariusze policji.

Ktoś mógłby zapytać: gdzie ocena gry aktorskiej, zdjęć i tym podobne – akurat w przypadku tego typu filmu, wolę skupić się na przekazie z treścią. Rozmyślać by można o tym kto jest prawdziwym winowajcą zastanej sytuacji? – może kiedyś pokuszę się o rozbiór filmu na czynniki pierwsze, z widzeniem sytuacji ze wszystkich perspektyw, póki co musisz się czytelniku zadowolić tą zagadką.


autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.

1 listopada 2016

Podsumowanie i Zapowiedź #Październik 2016 Elżbieta Rogalska



Kolejny miesiąc za nami, więc czas na podsumowanie i zapowiedź:

Październik obfitował w tematy:
- Psychologia sprzedaży Mateusza Grzesiaka
- Konsumpcjonizm edukacji/w edukacji
- Samobójstwa
- Globalny nastolatek a kreatywność
- Ciało w aspekcie wielowymiarowym
- Sygnały niewerbalne człowieka
- Śmiech według Przemysława Grzybowskiego
- Ewaluacja w komunikacji międzykulturowej
- Ustawa Prawna o systemie oświaty

Październikowa poezja:
- Areodynamiczna butelka
- Taniec ze śmiercią

Październikowe wędrówki z filmami:
- "Nóż w wodzie"

Inspiracja zajęciami:
- Igloo
Co będzie w Listopadzie?

- Umiejętności technokratyczne w ewaluacji
- "Stworzeni do miłości" Jana Pawła II
- "historia o Januszu Korczaku i o pięknej miecznikównie" Józefa Ignacego Kraszewskiego

Tematy te gwarantuję, a być może pojawi się ich więcej w Listopadzie. Zapraszam serdecznie!


autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.