28 listopada 2015

Strefa nagości - film Elżbieta Rogalska

Do tematu Nagość, cielesność, intymność, dotyk polecam film Strefa nagości, gdzie główną rolę grają spojrzenia, ewentualnie gestykulacja. Polecam również dlatego, że jest to film polski zrealizowany wspólnie z Holandią. Reżyseria Urszula Antoniak. Przy okazji porusza temat fascynacji osób tej samej płci - w subtelny, bardzo subtelny sposób. Inscenizacja to głównie zmiana ustawień ciała aktorów, długie ujęcia pozwalają na zatopienie się w psychikę bohaterek i umożliwiają chęć zrozumienia ich tajemniczości. Praktycznie cały obraz to sceny romantyczne, oparte na dialogu oczu - naprawdę ciekawy pomysł. Polecam. Oczywiście film miewa sceny erotyczne (co prawda subtelne), więc chyba powyżej 18 roku życia.



autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.


27 listopada 2015

Piaskowa Góra - Joanna Bator Elżbieta Rogalska

"Piaskowa Góra" Joanny Bator jest idealnym obrazem wiejskich miejscowości. Ten zaściankowy świat wszystko wie o swoich mieszkańcach, a oni wszystko wiedzą o sobie nawzajem. Czytelnik płynie wraz z wydarzeniami. Książka jest dość gruba: czterysta czterdzieści stron, a mimo to nim się obejrzymy, a połowa historii za nami. Po przeczytaniu ma się ochotę wyjechać do Wałbrzycha, zwiedzić te wszystkie zakątki, poczuć przestrzeń, która sprawiła, że publikacja Joanny Bator powstała. 

Joanna Bator sprawiła, że rzekomo romansowa literatura, dostała nagrodę Nike. Nie ma co się dziwić, opowiedzieć historię tylu osób, powiązanych ze sobą skrzętnie i nie pogubić się to wyczyn; opowiedzieć historię, którą czuje każdy kto mieszkał chociaż miesiąc w małej miejscowości, w tak barwny sposób to nie lada sztuka; wreszcie poruszyć tyle istotnych zagadnień, bez patosu, prosto i przejrzyście to mistrzostwo.  Jedynym zarzutem jest zagubienie jakie pojawia się mniej więcej pod koniec książki, gdzie czytelnik zaczyna się gubić o kogo w końcu chodzi: Zofie, Jadzię, czy Halinę? Wydarzenia dzieją się w tak szybkim tempie, że nie sposób się oderwać. 

"Piaskowa Góra" Joanny Bator to doskonała książka do analizy pedagogicznej. Wychowanie dzieci, zmagania z codziennością, emancypacja – a raczej jej brak; pojawia się nawet element mniejszości seksualnej; problemy młodzieży; elementy tanatopedagogiki; władza; wojna; seksualności; odnajdywanie się w roli ojca-  a raczej braku umiejętności przejścia z rodzica małego dziecka do rodzica dziecka dorastającego, a wreszcie dorosłej osoby. Joanna Bator porusza tyle elementów, że nie sposób wszystkich wymienić, wymaga to głębszej analizy. Autorka napisała o tak ważnych i trudnych rzeczach, w tak prosty sposób, sposób, w którym wszystko się ze sobą przeplata i łączy, w którym każdy odnajdzie chociaż mały element swojego życia. Książka momentami śmieszy, momentami wkurza, momentami smuci. Publikacja praktycznie dla każdego: dorosłych, młodzieży, starszych, może jedynie małe dzieci nie do końca by się odnalazły w świecie Wałbrzycha.

autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.

Imperium słońca Elżbieta Rogalska


Pierwszy kadr, kamera płynie po tafli oceanu. Skrywa w sobie drzemiące trupy, płynące w trumnach. Trumny zgniatane przez nadpływający statek uniemożliwiają śledzenie ich dalszego losu. W ten sposób Spielberg dał znak: będziemy mieć do czynienia ze śmiercią.  



Kiedy kamera pada na chłopca, a reżyserzy w zwyczaju mają pokazywanie za pierwszym ujęciem głównego bohatera, wiemy, że mały chłopiec będzie opowiadał historię, historię związaną ze śmiercią, a więc zapewne będziemy mieć do czynienia z wojną.  

Tak się dzieje. Film ukazuje II Wojnę Światową oczami młodego chłopca. Dwa światy: władca i poddany się przenikają. Przenikanie to ma swoje odzwierciedlenie nie tylko między bytowaniem bo obu stronach ale również szukaniem pokoju podczas jego braku. Brak i strata to przewodni motyw całego filmu. Przetrwać, zachować egzystencję i zdrowe zmysły, przy braku praktycznie wszystkiego to nie lada wyzwanie. Ten kto ma wiedzę, ten ma władzę jak pisał M. Foucault. Brak wiedzy to brak władzy. Brak to strata, czasami honoru, dumy, krwi. Braki jednak nie dotyczą chęci życia, dlatego mimo strat chęć władzy nadal drzemie w sercach uciskanych.  
 

Film porusza, trafia do serca, dodaje motywacji, wzrusza, śmieszy, rani. Te ambiwalentne odczucia są wynikiem zmienności losu głównego bohatera. Odbiorca wraz z dziejącymi się wydarzeniami współodczuwa i nabiera przekonania o bezsensowności wojen. 


autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.

22 listopada 2015

"Dziadek kolejofil" - pierwszy polski videoklip Elżbieta Rogalska

"Dziadek kolejofil" to Pierwszy polski videoklip stworzony z rysunków, czyli animacja/teledysk.

 


Żegnaj Paro! (Historia o Dziadku Kolejofilu)
Scenariusz i reżyseria: Ryszard Antoniszczak
Kierownik artystyczny: Władysław Nehrebecki



Trwa zaledwie niecałe 10 minut, zapraszam więc na ten krótki moment do krainy żegnającej parę. Teledysk ten to przykład tego, że nawet pociągi mogą zainspirować twórcę do nagrania czegoś wyjątkowego. „Żegnaj paro” to z kolei jeden z kluczowych utworów polskiego rockowego zespołu Zdrój Jana, który to zespół nigdy nie wydał płyty (do 2011 roku, po 40latach z okładem doczekali się płyty pt. "CD"), ale obecnie jest uznawany za jeden z kluczowych zespołów tworzących legendę polskiego rocka. Zespół pochodził z Krakowa. Jeśli ktoś lubi żółtą łódź podwodną to na pewno się mu spodoba. Animacja opowiada o staruszku, który tak bardzo kochał kolej, że dla niej porzucił swój dom.  1974 rok – robi wrażenie, ruszające się postacie, zmieniające się tło, w tle piosenka. Ciekawe jest również to że postaci poruszają się w rytm utworu. Zabawne są pary wydobywające się z kominów pociągów, ciekawe czym maszynista palił w piecu? Ah te torowe cymbałki.
 
Tworzenie form wizualnych i akustycznych zarazem to fenomen na wówczas polskim rynku muzycznym. Co do muzyki to na pewno słychać punk i nieco folku i oczywiście bigbit. To duże uderzenie robi wrażenie wędrującej maszyny instrumentalnej. 
 
Skład zespołu:  Jacek Ukleja - gitara, skrzypce, pianino, śpiew; Andrzej Paweł Partyka - gitara basowa, śpiew; Rafał Marchewczyk - pianino, śpiew; Piotr Marchewczyk - klawiset, pianino, organy; Ryszard Antoniszczak - instrumenty perkusyjne, tamburyn, śpiew i Marek Wilczyński - perkusja. Później dołączył Jerzy Wójcik (6.10.1946-10.12.1989) - gitara, śpiew. W rozbudowanych występach towarzyszyli : Krystyna Święcicka - śpiew; Bogna Idziak - okaryna; Marian Knobloch, Jerzy Nowakowski i Zbigniew Gubernat.

Co to ma wspólnego z antropologicznymi podstawami edukacji? Otóż kulturowo-pedagogicznie można się zastanowić czy ówczesne lata były początkiem ery kultury spektaklu ? przyczynek do jej powstania na pewno miały- w końcu widząc coś tak ciekawego i fascynującego nie trudno o myśl "też chciałbym się zaprezentować"; aspekt połączenia słowa z obrazem można rozpatrywać pod kątem przekładu intersemiotycznego.

Elżbieta Rogalska

21 listopada 2015

Utrwalić więź Elżbieta Rogalska

https://www.facebook.com/uniladmag/videos/1605999662756420/


Zapraszam do obejrzenia krótkiego filmiku. Przedstawia sposób w jaki można połączyć więzi rodzinne, ukazać swoją miłość i przywiązanie. Cudowny pomysł, nowy rodzaj rzeźby. Utrwalenie wspólnej krwi, wzajemnej harmonii. 


 
autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.

20 listopada 2015

Okay - Gwiazd naszych wina Elżbieta Rogalska






Okay, Okay, Okay, Okay, Okay
Nie umieram jeszcze – okay
Kocham Cię – okay
Poza  – okay

Okay, Okay, Okay, Okay, Okay
Okay żyje
Okay oddycham z rurkami
Okay tlenem pachnę
Pachnę tlenem i wspomnieniami

Okay i oddech coraz krócej
Okay tchnienie które muszę
Okay

Inni, cierpiący, chorzy, umierający. Wszystko jest w porządku gdy akceptują własną śmierć, dla nich. Dla ich bliskich nie. Płaczą nieraz, pragnąc życia. Bliscy pragną jeszcze bardziej. Pragnienie to siłą życia. Dyktowane podrygiem serca.  Nutka się rozciąga w akustycznym: Okay. 


autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.
Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.