Poezja Żywe torebki Elżbieta Rogalska
Zapraszam na połączenie mojej gitary z moją poezją ;)
Żywe torebki - Elżbieta Rogalska
Żywe torebki
18.05.2016r.
Przyśniłaś mi się zapakowana w żywe torebki,
w koła i życiorysy,
w pergamin zamknięty ze smutkiem.
Biały kruk w dyskursie o życiu,
jako kluczu odpowiedzi
bez słuchania o eseju wykraczającego.
Latam na spadochronie ulotnych,
ze szczerymi podziękowaniami chwil,
wrażeniem zakończenia,
inspiracji.
Wkraczam w obraz.
autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer.
Pedagog,
technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i
Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i
poetyckich.
Zajmuje się tematyką: Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką,
Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją
Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem,
Horrorem wampirycznym, Mateuszem Grzesiakiem, Justyną
Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.
Fajny pomysł, połączenie gry na gitarze z poezją :) Hmm a nie mogłabyś napisać tekstu tego wiersza, bo ja trochę go nie zrozumiałam i chyba źle usłyszałam. Co to znaczy "Biały kruk wytyskóry się o życiu"? i te wersy na końcu po spadochronie?
OdpowiedzUsuńDobra zamieszczę pod spodem tekst :)
UsuńNie rozumiem za bardzo tego wiersza. A co to znaczy "Wkraczam w obraz"?
OdpowiedzUsuńPomyśl Julio, nie lubię narzucania interpretacji ;p
UsuńNie chce mi się myśleć. Głowa mnie boli od myślenia. Chyba za dużo myślę :P
UsuńWolałabym tyle nie myśleć, tylko czegoś doświadczyć lub poczuć na "własnej skórze" :)
UsuńTo musiałabyś spotkać kogoś inspirującego,a po jakimś tam czasie usłyszeć/przeczytać słowa, które ograniczają...
Usuńnom, dokładnie. :) Tylko to jest bardzo trudne, spotkać kogoś inspirującego, jak na razie wychodzi mi spotkanie z inspirującą książką. :P
UsuńMoże i to lepiej :D
Usuńwszystko zależy od punktu widzenia :P
UsuńA zakończenie tego wiersza ma bardziej tonację smutną czy radosną?
OdpowiedzUsuńZależy z jakiej perspektywy ;p
UsuńWydaje mi się, że zakończenie jest radosne, ale na początku wiersza jest smutek.
OdpowiedzUsuńMoże jedno i drugie ?
UsuńTak, tak mi się wydaje. :)
UsuńChociaż wiesz, ja smutku nie lubię. Ostatnio bardzo bardzo nie lubię.
UsuńŁadnie grasz. :) Hmm, a to twoje nowe tło na blogu - morze - ma może jakieś ukryte znaczenie? :)
OdpowiedzUsuńMa wiele znaczeń :)
Usuńahaaaa.
Usuńmi się kojarzy z wyjazdem gdzieś nad morze razem z wyjątkową osobą :)
OdpowiedzUsuńpodoba mi się twoja interpretacja tła :)
UsuńCieszę się. Mi się też podoba. :)
Usuń