Książka Mocna Więź Magdaleny Majcher Elżbieta Rogalska 2021

 

Opowieść mamy na temat zaginięcia córki. Na koniec dowiadujemy się co się stało, trochę też dlaczego, jednak brakuje głównych elementów zagadki, przez co rodzice zaginionej nie mogą przepracować żałoby. We wstępie trzeba dodać, że jest to lekko fabularyzowana rzeczywista historia, z życia wzięte wydarzenia, bohaterowie i okoliczności, autorka zmieniła nieco personalia niektórych pobocznych świadków. Smutna i wzruszająca opowieść, historia opowiadana bardzo autentycznie, pewnie dlatego wzbudza emocje. Jak dla mnie rewelacyjna w swoim gatunku.

Książka Mocna Więź Magdaleny Majcher

to powieść kryminalna oparta mocno na faktach. Autorka wiernie trzyma się wydarzeń prawdziwych, które zostały jej opowiedziane przez mamę zaginionej Ani oraz inne uczestniczące osoby. Autorka dociera również do dokumentacji sądowej i więziennej. Magdalena Majcher podkreśla, że chciała też dodać punkt widzenia Marka – męża Ani, jednak pandemia uniemożliwiła wizyty w więzieniu. Pomimo tego, że autorka skupia się mocno na faktach, jednak nie czuć żeby to był reportaż, tylko właśnie powieść fabularna.

Książka Mocna Więź Magdaleny Majcher

jest bardzo wzruszającą opowieścią o tym co przeżywa rodzina osoby, która nie daje znaku życia. Dokumenty, do których autorka dotarła pozwoliły na zbudowanie całej historii od początku do końca. Magdalena Majcher stosuje strukturę, w której opisuje raz zdarzenia przed, a raz po 7 lipca 2012 roku. Anna Grabska ginie, a jej mąż Marek – policjant, bardzo ale to bardzo opóźnia śledztwo i działania policjantów z różnych miejscowości i wydziałów. Na koniec okazuje się dlaczego tak robił. Chociaż w toku czytania książki można samemu dojść do podobnych wniosków, jakie mają miejsce w zakończeniu książki.

Książka Mocna Więź Magdaleny Majcher

jest pisana językiem normalnym, takim jaki zrozumie większość społeczeństwa. Może to i dobrze, przynajmniej więcej osób zobaczy jak dochodzi do takich wydarzeń i być może będzie mieć się na baczności. Internet jest bardzo pomocny ale w sprawach kryminalnych często okazuje się, że jest początkiem tragedii. Pani Michalina ma szczęście, że została jej jeszcze jedna córka, która wiedzie względnie dobre życie. Na całej tragedii ucierpiało też dziecko, które koniec końców nie ma przy sobie już żadnego biologicznego rodzica.

Zobacz również:

Książka Zaginiona Piotra Kościelnego Elżbieta Rogalska 2020

Książka Szadź Igora Brejdyganta Elżbieta Rogalska 2021

 

   Kup Tekst ode mnie

 

Książka Synapsy Marii H. Hanny Krall Elżbieta Rogalska 2021

 

Prawdę mówiąc trudno napisać recenzję tej książki. Hanna Krall pokazuje książkę, którą trzeba potraktować trochę inaczej. Uważam, że sam tytuł doskonale oddaje całą treść. Czytelnik nie znajdzie tam spójnej fabuły, czy faktów – typowych dla reportaży. Może nieco inaczej – fakty będą, będą też nieco owiane metaforami, jednak bez ciągłości, może trochę jakby wiersze? – w sumie też nie. Natomiast bez wątpienia są to wspomnienia kobiety, która miała męża i syna. Trudno też ją ocenić: nie jest to typowa narracja dla żadnego gatunku, ale czy można powiedzieć, że jest przez to inna, lepsza od tych typowych ale pisanych ładnie? Pozostawię ocenę Bardzo Dobrą, ponieważ jest metaforyczna i liryczna, trochę czuję niedosyt, momentami zupełnie mnie nie zachwycała, nie zawierała też literackości, ani szczególnie ciekawego reportażu - ale tak jak pisałam, jest to nietypowy gatunek literacki, pomieszanie, trzeba więc podejść nieco inaczej do tej książki, która jest bardziej wspomnieniem.

Książka Synapsy Marii H. Hanny Krall

jest skonstruowana z listów i wspomnień Marii Twardokęs-Hrabowskiej, które opracowała Hanna Krall. Same nazwisko powinno zasługiwać na więcej ale jak mam być szczera, to właśnie po takich nazwiskach oczekuję więcej, a nie mniej. Książka pokazuje losy matki, która ma męża, który ma mamę, i z którym ma autystycznego syna. Ślady synaps Pani Marii H. mieszają się w całej rozciągłości jej życiorysu. Zdaniem krytyków tworzą spójny obraz współczesności z tego co dawne i teraźniejsze. Osobiście tak nie uważam, raczej są to nieułożone zapiski. Maria H. opisuje swoją codzienność, wraca myślami do dawnych czasów. Właściwie to są wspomnienia, urywki, fragmenty, chwile wyrwane z myśli.

Książka Synapsy Marii H. Hanny Krall

jest pisana językiem specyficznym. Nie jest to książka (ma 119 stron), która zachwyci każdego. Mnie osobiście nie zachwyciła, może wprawiła odrobinę w rozchwianie emocjonalne. Maria H. przeżywa. Właściwie przeżywa nie tylko to, że uczestniczyła w wojnie ale też to jak jej się ułożyło życie. Hanna Krall starała się nadać artystycznego wyrazu synapsom Marii H. Czy się udało? Zobaczcie sami. Myślę, że to książka z rodzaju tych katarktycznych, których zadaniem jest oczyszczenie się autora.

Książka Synapsy Marii H. Hanny Krall

opowiada też o kobiecie, która wmawia sobie swoją siłę. Cierpiała wiele, myślała, przeżywała, wspominała i widocznie podzieliła się swoimi refleksjami z szerszym gronem odbiorców. Dla mnie ta książka jest raczej o bezsilności, braku celu, jakiegoś zatrzymania. Psychologia podkreśla, że czasami lepiej jest zatrzymać myślenie, zwłaszcza, gdy nie wnosi niczego dobrego. W przypadku, gdy daje efekt oczyszczający, można sobie myśleć, nawet na głos, to lepiej dla psychiki. Jednakże nie wiem czy katarktyczność jest obecna w tej książce, może katharsis bardziej płynie do autora, a czytelnik ma podjąć nietypową refleksję nad życiem.

Zobacz również:

Książka Archiwum Stiega Larssona Jana Stocklassy Elżbieta Rogalska 2019

Książka Czarnobyl. Historia nuklearnej katastrofy Serhii Plokhy Elżbieta Rogalska 2020

 

   Kup Tekst ode mnie

 

 

Książka Katalizatorzy Katarzyny Żak Elżbieta Rogalska 2021

 

Książka ta to gatunek literacki nazwany Science Fiction. Oznacza to, że przenosimy się w przyszłość, do drugiej połowy XXI wieku. Gatunek ten nie jest przeze mnie mocno eksplorowany. Natomiast czytałam już kilka, a może kilkanaście książek Science Fiction, więc można powiedzieć, że mam co z czym porównać. Uważam w ogólnej ocenie, że jest to propozycja dla czytelników bardziej zaawansowanych w czytaniu tego gatunku literackiego. Dlatego też wystawiam ocenę na portalu lubimyczytac 8/10, czyli rewelacyjny.

Książka Katalizatorzy Katarzyny Żak

jest napisana naprawdę ciekawym językiem. Jest to język literacki ale fachowy, chyba trzeba by stworzyć nowe hasło dla określenia literackiego stylu pisania pani Katarzyny Żak. Urzekło mnie, przede wszystkim, to jak wiele opisów, jak długie dialogi, jak ładnie widać poprowadzony rys psychologiczny bohaterów, które stosuje autorka w omawianej pozycji wydawniczej. Nie ukrywam nigdy, że język stosowany w powieści jest dla mnie ważny. Dlatego każda moja recenzja, czy jak kto woli opinia, zawierają odniesienia do tego, jaki był to język, co zawierał. Uważam, że wielu czytelników, sięgając po daną książkę, nie wie czego się spodziewać, ponieważ opisy z tyłu okładek nie informują o stylu, języku, części składowych powieści. Uznałam więc, że mój blog będzie miejscem, w którym czytelnicy będą mogli dowiedzieć się również tego, jaki język zawiera ta konkretna książka. Język przecież zawiera cały intelektualny dorobek konkretnego człowieka, tym bardziej twórcy, artysty, pisarza.

Książka Katalizatorzy Katarzyny Żak

opowiada historię czwórki naukowców, którzy są zafascynowani tajemnicą Odeonów. W drugiej połowie XXI wieku wyruszają oni na Księżyc, właśnie w celu odkrycia życia Odeonów, które pozwalają przekroczyć prędkość światła, ponieważ umiejętność ta pozwoliłaby przetrwać ludzkości. Książka ta podzielona jest na kilka wieków, ponieważ 100 lat później Evelyn Hope - młoda naukowiec, wyrusza w podróż kosmiczną na Ganimedes, podczas której ktoś usiłuje ją zamordować, zabijając kilka osób z załogi. Co łączy Księżyc z Ganimedesem? Czy tam również dochodziło do tajemniczych zniknięć naukowców? O kim mowa, gdy autorka pisze o Katalizatorach? Te i wiele więcej pytań jest do odkrycia w proponowanej książce.

Książka Katalizatorzy Katarzyny Żak

ma również bardzo ciekawą okładkę. Widzimy na niej przyszłe urządzenia, być może fragment statku, a może to są Odeony? Równie prawdopodobne, że jest to Księżyc w polu magnetycznym, wytworzonym przez urządzenia z przyszłości. Może nie powinno oceniać się po okładce, ale moim zdaniem jest ona walorem, bądź nie, każdej książki. Uwielbiam też kolorystykę niebieską, przechodzącą w fiolet. Ogólnie oceniam tę książkę pozytywnie. Zaznaczam jednak, że nie jest to propozycja dla początkujących czytelników gatunku literackiego Science Fiction.

Zobacz również:

Książka Zimowe Nawiedzenie Dana Simonnsa Elżbieta Rogalska 2021

Książka Jestem legendą Richardsa Mathesona Elżbieta Rogalska 2020

 

   Kup Tekst ode mnie

  

 

Książka Czas białych nocy Marii Paszyńskiej Elżbieta Rogalska 2021

 

Książka dość specyficzna. To co w niej dobre to trochę ponad lekko literacki język i ciekawa historia miłości, trochę też wyraźnie zarysowani bohaterzy. Opowiada o trójce ludzi: bracie przeszywanym, siostrze i jej miłości, a jego przyjacielu. Wszystkich rozdziela wojna. Później jednak losy bohaterów zostają połączone. Wojna dotyczy przede wszystkim Ukrainy i Rosji, trochę też Polski ale główni bohaterowie nie są tylko Polakami. Ocenię na lubimyczytac na bardzo dobry.

Książka Czas białych nocy Marii Paszyńskiej

zachwyca przede wszystkim językiem. Lubię jak w książkach są opisy krajobrazu, a bohaterowie mówią coś więcej niż parę słów czy jedno zdanie. Wszystko to właśnie znajduje się w omawianej książce. Jeżeli znajdują się wyrazy obcobrzmiące, autorka wyjaśnia je w przypisach, więc raczej każdy poradzi sobie z narracją.

Książka Czas białych nocy Marii Paszyńskiej

opowiada o wojnie. Początek XX wieku przyniósł zmianę porządku społecznego, nie tylko w Europie ale też w Rosji i na Ukrainie. W pierwszym tomie z cyklu Wiatr ze Wschodu autorka kieruje czytelnika ku miłości w czasie wojny. Niestety dwoje ludzi zostaje brutalnie sprowadzonych na ziemię, a ich miłość zostaje naznaczona tragizmem dziejów.

Książka Czas białych nocy Marii Paszyńskiej

opowiada też o nienawiści i zdradzie przyrodniego brata wobec siostry. Nienawiść ta okraszona jest ideami faszystowskim, z których nie zdaje sobie sprawy Borys, nie wie, że kieruje się tzw. „czystością krwi” wywiedzioną od Hitlera. Od maleńkości Borys bardzo ale to bardzo nie lubi Anastazji. Dochodzi do bardzo nieprzyjemnych sytuacji, a ona, w dzieciństwie, czuje się bezpieczna tylko wtedy, gdy obok jest jej drugi brat (postać poboczna w całej książce). Właściwie to tyle napiszę, żeby nie spojlerować. Głównie w całej historii chodzi o miłość Kazimierza i Anastazji.

Zobacz również:

Książka Czas tajemnic Marzeny Rogalskiej Elżbieta Rogalska 2021

Książka Czas tęsknoty Adriana Grzegorzewskiego Elżbieta Rogalska 2019

 

   Kup Tekst ode mnie

 

 

Książka Kres Czasów Marzeny Rogalskiej Elżbieta Rogalska 2021

 

Poznajemy dalsze losy Karli i Kathy, z tym, że bardziej autorka skupia się na losach Karli. Marzena Rogalska napisała kontynuację „Czasów tajemnic”, a pod koniec książki „Kres czasów” dowiadujemy się, że będziemy mieli okazję czytać część trzecią. Dlatego sprawdzam codziennie zapowiedzi, czy można już poprosić trzecią część do publicznej biblioteki miejskiej. Z odróżnieniem tej serii Marzeny Rogalskiej nie będziemy mieli problemów, ponieważ ciekawa szata graficzna wyróżnia się spośród innych propozycji. Jak dla mnie zasłużona ocena bardzo dobry, którą wystawię na lubimyczytac.

Książka Kres Czasów Marzeny Rogalskiej

opowiada dalszą część losów Karli Linde. Przede wszystkim jest to kontynuacja miłości Karli do Janka. Jednak nie jest to typowy romans, w którym bohaterowie na każdej stronie są ze sobą w jakiś sposób powiązani. Miłość tych dwojga jest niejako w tle codzienności życia, w przeddzień wybuchu wojny. Karla i Kathy nadal podróżują z Emilem Linde ale niedługo, później wyzwalają się z pod opieki ojca Karli, by w jakiś sposób wkroczyć w dorosłość. Oczywiście ojciec i tak wszystko wie i organizuje, ponieważ wszędzie ma znajomości. Karla zdała maturę, o której jest mowa pod koniec poprzedniej części i wyrusza w świat. Dlatego też Janek nie jest w pobliżu niej. Przygody rozpoczyna w Paryżu we Francji, a później przenosi się na studia do Anglii. Dodatkowo, oprócz zmagań miłosnych, Karla czuje, że ojciec coś przed nią ukrywa. Kathy natomiast po raz kolejny przeżywa rozczarowanie miłosne. Karla uświadamia jej, że to może być wynik jej charakteru i podpowiada co robić, żeby znaleźć miłość swojego życia. Pozornie Kathy ją znajduje na końcowych kartach powieści, czy tak jest dowiemy się w trzeciej części.

Książka Kres Czasów Marzeny Rogalskiej

to powieść o uczuciach, relacjach, marzeniach, planach na przyszłość ale też, a może przede wszystkim, o zwyczajnej codzienności, która przecież dotyczy każdego z nas. Różnica jest taka, że Emil, ojciec Karli, przeczuwa zbliżającą się wojnę. Hitler dochodzi do władzy, powoli przejmuje dowodzenie nad całym krajem niemieckim, by niedługo wkroczyć do Polski jako morderca ogromnej liczby ludzi. Janek zostaje w Polsce, gdzie kształci się na rolnika, Karla wyrusza studiować do Anglii, w ten sposób bohaterowie zostają uwikłani w losy wojenne, i na tym kończy się druga część cyklu Karla Linde.

Książka Kres Czasów Marzeny Rogalskiej

jest pisana językiem przystępnym, nie ma raczej słów, których znaczenia trzeba by było szukać w słowniku czy google. Nie są to też słowa wyszukane. Natomiast styl pisania, konstrukcja zdań etc. płynie i rozwija się, zawiera suspens i tajemnicę. Piękne opisy krajobrazu, bohaterów, relacji i wydarzeń to jeden z bardzo ogromnych plusów kreowanego świata przez Marzenę Rogalską. Dodatkowo ciekawie wykreowani bohaterowie, którzy różnią się od siebie charakterem, pozwalają wczuć się w przeżywane historie, czytelnik identyfikuje się z bohaterami i wkracza w świat pełen niespodzianek.

Zobacz również:

Książka Czas tajemnic Marzeny Rogalskiej Elżbieta Rogalska 2021

Książka Gdy powrócił spokój Anety Krasińskiej Elżbieta Rogalska 2021

 

   Kup Tekst ode mnie

 

 

Książka Poznawanie Kępińskiego. Biografia psychiatry Anny Mateji Elżbieta Rogalska 2021

 

Moim zdaniem książka zasługuje na ocenę bardzo dobrą. Może język nie jest wyszukany, a styl nie jest faktowo-literacki, to jednak jest to dość duży wysiłek aby napisać 391 stron o życiu cenionego psychiatry, jakim jest Antoni Kępiński. Książka ta uświadomiła mi trochę istotnych rzeczy, nie tylko życiowych ale też naukowych. Dlatego należy do tych, które lubię.

Książka Poznawanie Kępińskiego. Biografia psychiatry Anny Mateji

uświadomiła mi tę ogromną lukę jaką narzuciła wojna na Polskę. Również straty intelektualne jakie dokonała wojna, które są nie do odbudowania. Doskonale wiem, że na jeden uniwersytet w Polsce przypada 5 doktorów, to bardzo mało. Doktorów habilitowanych jest 1,5 na Uniwersytet w Polsce, a profesorów 0,… - no właśnie. To obrazuje jakie spustoszenie w nauce zrobiły Niemcy i Rosja w Polsce.

Książka Poznawanie Kępińskiego. Biografia psychiatry Anny Mateji

pokazuje Antoniego Kępińskiego jako tak naprawdę prekursora humanistycznego podejścia do pacjenta w psychiatrii. Dziwnie brzmi, prawda? Ale taki właśnie był Antoni Kępiński. Podczas, gdy inni psychiatrzy trzymali się zasad, procedur i porządku, tak Antoni Kępiński pozwalał zajrzeć w głąb człowieka, pacjenta i jego problemów. Problemy psychiczne nie zawsze wynikają z uszkodzonego mózgu czy złego usposobienia.

Książka Poznawanie Kępińskiego. Biografia psychiatry Anny Mateji

pokazuje jacy ludzcy są naukowcy, psychiatrzy, lekarze, edukatorzy. Czasami zapominamy, że to są też ludzie, mają swoje zadania domowe, przeżywają rozterki miłosne, chcą mieć też czas dla rodziny. Chociaż Antoni Kępiński poświęcał bardzo dużo czasu pacjentom, to jednak jego życiorys pokazuje jak ważne jest aby mieć rodzinę poza pracą. W ogólnym rozrachunku książka ta jest naprawdę pomocna, dobra i uświadamiająca bieg czasu. Może język nie jest wyszukany ale może taki był cel, żeby każdy mógł przeczytać o tej utalentowanej osobie, jaką był Antoni Kępiński.

Zobacz również:

Książka Prawdziwy dramat udanego dziecka Martina Millera Elżbieta Rogalska 2021

Książka Bruce Lee. Życie Matthew Polly’ego Elżbieta Rogalska 2021

 

   Kup Tekst ode mnie

  

 

Książka Do Wigilii się zagoi Agnieszki Błażyńskiej Elżbieta Rogalska 2021

 

Niewymagająca książka, która zawiera jakąś historię, bardziej współczesną, o miłości. Lekka na jeden wieczór, ewentualnie dwa (270 str.). Może i ma zadatki na film – taka informacja widnieje na okładce, jednak książka naprawdę słaba literacko, tematycznie, właściwie to szkoda mi tej pięknej okładki. Mogłaby trafić na romantyczną powieść świąteczną. Jak dla mnie 5/10 gwiazdek.

 

Uznałam, że dobrym wyróżnikiem

książki Agnieszki Błażyńskiej Do Wigilii się zagoi

, są bohaterowie. Autorka ładnie wykreowała charaktery swoich wyimaginowanych przyjaciół. Różnią się od siebie, są jacyś, a nie nijacy. Pomimo, że akcja goni akcję, to można dostrzec jakiś tam zarys psychologiczny trójki znajomych.

Literacko słaba jest

książka Do Wigilii się zagoi Agnieszki Błażyńskiej.

Język nie przysparza żadnych kłopotów – ale nie w tym rzecz. Lubię też książki bez wymyślnego języka. Jednak w tej powieści rzuca się w oczy, znikomy rys krajobrazu, prawie zerowe opisy sytuacji. To właśnie o to chodzi w książkach fabularnych, żeby opisem tworzyły historie, miasto, wieś, po prostu krajobraz. Wymienianie samych nazw budynków, właściwie nic nie wnosi do świadomości czytelnika powieści.

Do Wigilii się zagoi Agnieszki Błażyńskiej

opowiada o miłości obleczonej w przeciętny intelekt współczesnych lekko dorosłych osób. Historia ta jest przesączona lekkością poznawania seksualnych doznań – nie piszę, że erotycznych, bo opisów tutaj też nie ma, poza, może trzema zdaniami. Właściwie to każda scena jest urywana bardzo szybko. Być może przez to, że autorka kreśli powieść wykorzystując myśli kilku bohaterów, które oddziela od siebie.

Historia jest może i ciekawa ale słabo wykorzystana. Samolotem leci On i Ona. Nie znają się. Czas wysiadać z pojazdu. On pcha się do przodu aby jak najszybciej wyjść z samolotu. Ona cierpliwie czeka. Spotykają się przy odbiorze bagażu. Sytuacja zmusza Finkę do zrobienia zdjęcia. On nie wie. Ona wrzuca zdjęcie na portal społecznościowy tylko dla znajomych. Znajoma zapomina się i udostępnia zdjęcie wszem i wobec. Rafał staje się rozpoznawalną twarzą w mediach społecznościowych tzw. „zgrywu”. Rafał ma przyjaciela Heńka- adwokata i casanovę, chociaż sam Rafał nie jest wcieleniem cnót. Nienawiść zamienia się w miłość.

 

Podsumowując jest to słaba opowieść o miłości. W miarę dobrze wykreowani bohaterowi giną w natłoku akcji. Raczej opowieść dla nastolatków, którzy przesiąknięci tym, co ekran telewizora im prezentuje, marzą o szybkiej bliskości cielesnej i braku zobowiązań. Bohaterzy tacy właśnie są i liczą, że los zrzuci na nich osobę właściwą. Można powiedzieć, że błądzą w zaczynaniu relacji z druga osobą od niewłaściwej strony.

 

Zobacz również:

Tylko dla dorosłych Książka Raw Belli Aurory Elżbieta Rogalska 2019

Książka "Siedmiu mężów Evelyn Hugo" Taylor Jenkins Reid Elżbieta Rogalska 2019

 

   Kup Tekst ode mnie

  

 

Książka Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady. Prawdziwe historie Magdy Łucyan Elżbieta Rogalska 2021

 

Książka, która uświadamia, że wojna rozpoczyna się od obojętności, a kończy na śmierci milionów ludzi. Książka, która przypomina, że wystarczył jeden człowiek, z ideologią: gorszy-lepszy, do spowodowania śmierci milionów istnień ludzkich. Wyjątkowe okrucieństwo nazistowskich Niemiec przechodzi ludzkie pojęcie: podpalanie domów, w których ukrywali się ludzie, przecież tacy sami jak oprawcy, a jednak według nich gorsi. To jedna z tych lektur, która jest obowiązkowa. Szczególnie, że nie jest to książka fabularyzowana. Oceniam 10/10, ten temat powinien zostać doceniony.

Książka Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady. Prawdziwe historie Magdy Łucyan

zawiera wypowiedzi osób, które przeżyły holocaust, łagry, katorgę wojenną, spowodowaną przez Nazistów z Niemiec. Wówczas byli małymi dziećmi, teraz są dorośli i oddają świadectwo nikczemności Hitlera i jego popleczników. To wyjątkowo piękne historie. Autorka pomyślała całość w ten sposób, że: najpierw bohaterzy książki opowiadają o swoim dzieciństwie sprzed wojny; później opowiadają swój los na wojnie, a na koniec każdy uczestnik wypowiada przesłanie dla czytelnika. Zawsze ale to zawsze, brzmi ono mniej więcej tak: Nigdy więcej wojny.

Książka Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady. Prawdziwe historie Magdy Łucyan

to wzruszająca historia osób, które jako małe dzieci uczestniczyły w holocauście, widziały śmierć bliskich, były zżerane przez pluskwy i wszy, opryskiwane parówkami dezynfekującymi, bite i poniżane, a nader wszystko głodzone. Bohaterzy tych opowieści dostrzegają jednak piękno świata, zwłaszcza tego sprzed wojny, choć rany psychiczne z czasów wojny nigdy się im nie zagoją. Uważają, że najważniejsze jest niesienie pomocy innym ludziom. Warto dodać, że nie można też zapomnieć o sobie.

Książka Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady. Prawdziwe historie Magdy Łucyan

uzmysławia ogrom cierpienia z czasów nazistowskich Niemiec, które wkroczyły do Polski i wymordowały miliony osób: Polaków, Żydów i być może te narodowości, które akurat były w Polsce. Do dziś pamiętam zdjęcie z Muzeum Historii Żydów Polskich, na którym były tysiące bucików małych dzieci, głównie Żydów, z czasów tejże wojny. Omawiana książka przypomniała mi o tym zdjęciu. Przypomniane zdjęcie uświadomiło mi podczas czytania tejże książki, jak ogromne szczęście mieli bohaterzy wypowiadający się na temat holocaustu, że uszli z życiem.

Zobacz również:

Książka Strach. Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści – Jana T. Grossa Elżbieta Rogalska 2019

Książka Darowane kreski Joanny Papuzińskiej i Magdaleny Pilch Elżbieta Rogalska 2021

 

   Kup Tekst ode mnie

 

Książka Prędkość ucieczki Remigiusza Mroza Elżbieta Rogalska 2021

 

O tej książce i całej serii Parabellum było głośno jakiś czas temu. Pamiętam zachwyt Anity z kanału bookreviewsbyanita na YouTube. W końcu udało mi się dopchać w kolejce bibliotecznej do pierwszej części serii stworzonej przez Remigiusza Mroza. Oczekiwałam więc, że historia ta wbije mnie w fotel. Historia po której przeczytaniu będę rozmyślać i się zastanawiać na temat wojny, a mój zachwyt będzie tak wielki nad literackością tego autora. Tymczasem nie ma miejsca żadna z tych rzeczy. Jest za to akcja.

Remigiusz Mróz w książce Prędkość ucieczki z serii Parabellum

opowiada historię trójki śmiałków, która w czasach wojny, bawi się w bohaterów. Akcja jest osadzona w czasach 1939 a więc wojny jaką zgotowały Niemcy, a później zawtórowała im Rosja. W trakcie czytania bohaterów się namnaża i bardzo oszczędnie opisuje. Akcja goni akcję i jest to plus tej książki. Dlatego weszłam na przeglądarkę internetową, wpisałam w niej tę książkę w celu zobaczenia, czy to gatunek: Akcja. Cóż na portalu zbierającym książki i opisującym je, stwierdzono, że to thriller, kryminał, sensacja. Według mnie pasuje do tej książki głównie sensacja. Nie będę mocno krytyczna, ponieważ ta książka była debiutem autora!

Mamy do czynienia z debiutem, serią… Ciekawi mnie jak wypadną pozostałe dwie części. W części pierwszej

Prędkość ucieczki Remigiusz Mróz

nie pokazuje zbytnio literackości swojej narracji, ma może kilka momentów, gdzie widać zadatki na pisarza, pisarza… a nie pisarza, którym właściwie może zostać każdy z nas. Osobiście zajmuję się kreatywnym pisaniem, w ramach prowadzenia zajęć, więc przygotowałam się z tego tematu i wiem, mniej więcej czego szukać w książkach. Można powiedzieć, że książka Prędkość ucieczki Remigiusza Mroza jest książką napisaną krok po kroku, tak jak się to mówi na zajęciach z kreatywnego pisania, m.in.: temat zaczerpnięty z innych książek oraz historii; kilku bohaterów, w których ramach pojawia się wątek miłości i niechęci; akcja za akcją…

Przeczytałam już wiele książek i może dlatego

Prędkość ucieczki Remigiusza Mroza

nie robi na mnie takiego wrażenia, jakiego oczekiwałam po recenzji Anity z kanału bookreviewsbyanita na YouTube. Szczególnie mocno doskwiera mi brak literackości – ale z takim stylem trzeba się po prostu urodzić, to nazywa się talent. W przypadku tego debiutu wyraźnie o talencie trudno mówić. Nie zmienia to jednak faktu, że książka Prędkość ucieczki Remigiusza Mroza jest raczej poczytna, taka lekka mimo tematu, mało opisowa, z prostymi słowami, po której przeczytaniu nie ma się odruchu chęci zostania w świecie fikcji na dłużej. Myślę, że to książka dobra na czasy instant, tzn. czasy wszechobecnej natychmiastowości, termin usnuty przez badaczy naukowych, którzy w ramach przybliżenia konkretnego tej metafory, proponują następujące zdanie „fast food, fast car, fast sex” – po więcej sięgnijcie po książki Zbyszko Melosika.

Podsumowując można ten debiut przeczytać, ze względu chociażby na tematykę. Jest to też dobra książka dla osób, które lubią sensację i mało opisów. Albo dla akcji. Pomimo 411 stron czyta się naprawdę szybko. Myślę, że to jeden z głównych zalet książki Remigiusza Mroza Prędkość ucieczki, z serii Parabellum.

Zobacz również:

Książka Milaczek Magdaleny Witkiewicz Elżbieta Rogalska 2019

Książka Wigilia pełna duchów Zbiór opowiadań Elżbieta Rogalska 2020

 

   Kup Tekst ode mnie