29 sierpnia 2020

Książka Badania jako podstawa projektowania user experience Igi Mościchowskiej i Barbary Rogoś-Turek Elżbieta Rogalska 2020

Książka Badania jako podstawa projektowania user experience  Igi Mościchowskiej i Barbary Rogoś-Turek Elżbieta Rogalska 2020


 

Jest to książka z roku 2015, jednak trafiła w moje ręce dopiero teraz 2020, czyli pięć lat po wydaniu. Być może dlatego, że aby zrealizować jakąś książkę w Miejskiej Bibliotece Publicznej, trzeba zebrać określoną ilość chętnych na jej przeczytanie. Jest to książka opowiadająca o tym jak zrobić dobre badania wykorzystując do tego użytkowników buszujących w Internecie, w celu zwiększenia zysków za oferowane produkty, usługi czy interaktywne rozwiązania. Zatem chodzi w niej przede wszystkim o odniesienie korzyści finansowych z uwagi na fakt, że coraz więcej ludzi kupuje w Internecie. Można więc się domyśleć, że to książka skierowana głównie do badaczy z zakresu IT.

Język, w

książce Badania jako podstawa projektowania user experience Igi Mościchowskiej i Barbary Rogoś-Turek

, jest naprawdę prosty, pomimo, że odnosi się do zagadnień metodologicznych z zakresu nauk przyrodniczych. Być może dlatego, że dotyczy obszaru IT, coraz szerzej znanego przeciętnemu człowiekowi, a co za tym idzie, orientującemu się o co chodzi. Myślę, że ogólny zamysł autorów był taki aby w prosty sposób przekazać jak zarabiać w Internecie, przeprowadzając proste badania.

Książka Badania jako podstawa projektowania user experience Igi Mościchowskiej i Barbary Rogoś-Turek

pozwala zorientować się co się wokół dzieje, gdy ma się do czynienia z planowaniem projektowania user experience. Myślę, że dla badaczy jest to nieoceniona pomoc w planowaniu badań z wykorzystaniem Internetu. Jest to książka pisana przez praktyków, wiec nie ma trudnego słownictwa, czy niezrozumiałych zwrotów typowych dla żargonu nauk przyrodniczych. Można powiedzieć, że pozwala na systematyczną realizację tego typu badań, krok po kroku, co umożliwia specjalistom na szybsze uwzględnienie wszystkich punktów realizacji projektu, bez zbędnego zastanawiania się czy wszystko zostało zaplanowane i zrobione, mogą po prostu sobie odhaczyć, to co już zrobili i ustalili. Dobry poradnik krok po kroku. Ukazuje tez podobieństwa między badaniami nauk przyrodniczych a nauk społecznych i humanistycznych.

Zobacz również:

Książka Nekrofilna produkcja akademicka i pieśń partyzantów O. Szwabowskiego Elżbieta Rogalska 2019

Recenzyjka "Teoretyzowanie komunikacji" Emanuel Kulczycki Elżbieta Rogalska 2017

 Elżbieta Rogalska

Kup Tekst ode mnie

21 sierpnia 2020

Książka Droga na Północ. Antologia norweskiej literatury faktu Agnieszki Knyt, Knuta Hamsuna i innych Elżbieta Rogalska 2020

Książka Droga na Północ. Antologia norweskiej literatury faktu Agnieszki Knyt, Knuta Hamsuna  i innych Elżbieta Rogalska 2020

 

Piszę w tytule i innych, ponieważ książka ta to Antologia, czyli zbiór tematyczny, który ma bardzo dużo autorów. Najczęściej autorów, w tego typu książkach, wymienia się w kolejności alfabetycznej, chociaż zdarza się, że są wymieniani co do ilości wkładu intelektualnego w powstanie książki, ale to rzadkość, być może w tym przypadku ma ona miejsce, w końcu K jest po H. Jest to książka wydawnictwa Ośrodek Karta, serii Świadectwa, gatunek: literatura faktu, wydana w roku 2016.

Nie specjalizuję się w literaturze faktu, chociaż mam za sobą kilka książek z tego gatunku. Jestem też zaznajomiona z metodologią badań społecznych typu: metodę biograficzną, różne rodzaje wywiadów, badanie dokumentów, badanie focusowe, desk research, etnografię czy autoetnografię etc., które jako tako mogą posłużyć później do powstania reportażu czy innego rodzaju książki. Jednak nadal mam poczucie, że nie jestem ekspertem w dziedzinie literatury faktu. Piszę o tym, ponieważ ktoś kto się zna na tym, może mieć zupełnie inne zdanie niż ja.

Moim zdaniem

Książka Droga na Północ. Antologia norweskiej literatury faktu Agnieszki Knyt, Knuta Hamsuna i innych

jest jedyną taką publikacją w naszym kraju, która zawiera najbardziej istotny zbiór faktów na temat kultury norweskiej XX wieku. Warto podkreślić, że teksty te odnoszą się do czasów współczesnych, ponieważ trudno dotrzeć w Polsce do zapisków historii, która dzieje się niedawno, w innym kraju, np. właśnie w Norwegii. Nie jest to też zbiór suchych faktów np. z gazet czy informacji internetowych. Czytelnik ma okazję zapoznać się z zapiskami, pamiętnikami, dziennikami, listami – wspomnieniami zwykłych ludzi oraz ludzi bardziej znanych. Nie brakuje oczywiście też wątków informacyjnych. Jednak warto podkreślić ten charakter wspomnieniowy.

Książka Droga na Północ Antologie norweskiej literatury faktu Agnieszki Knyt, Knuta Hamsuna i innych

zawiera liczne zdjęcia, obrazujące kulturę, tradycję, codzienność mieszkańców Norwegii. Myślę, że poza przekazaniem informacji politycznych, społecznych, kulturowych, książka ta ma za zadanie przybliżyć życie Norwegów i tym samym zachęcić do odwiedzania tego odległego kraju przez Polaków. Myślę, że to książka bardziej dla osób chcących dowiedzieć się czegoś o krajach norweskich niż dla osób, które szukają jakiejś emocjonującej historii dziejącej się w krajach skandynawskich.

Zobacz również:

Książka Teraz ‘44 Historie Marcina Dziedzica i Michała Wójcika Elżbieta Rogalska 2020

Książka Między linearnością a klikaniem Michała Klichowskiego Elżbieta Rogalska 2019

 

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

 

 

14 sierpnia 2020

Książka Pudełko z pamiątkami Katarzyny Kowalewskiej Elżbieta Rogalska 2020

Książka Pudełko z pamiątkami Katarzyny Kowalewskiej Elżbieta Rogalska 2020

 

Jak pewnie zdążyliście się zorientować literatura obyczajowa nie jest dominująca w moim czytelniczym życiu. Jednak kilka książek z tego gatunku mam już za sobą, więc pewne porównanie mam. Szczególnie, że zaraz nie dawno po tej książce przeczytałam Gdy powrócił spokój Anety Krasińskiej. Warto dodać, że to debiut gatunkowy autorki, do tej pory nie pisywała Katarzyna Kowalewska książek obyczajowych. Prawdę mówiąc długo zastanawiałam się jak napisać tą recenzję. Wybrałam więc następujące obszary do opisania: Język, Historia-narracja, Akcja.

Książka Pudełko z pamiątkami Katarzyny Kowalewskiej

opowiada historię współczesnej kobiety, która szuka swojego szczęścia, miłości oraz przeszłości. Szuka przeszłości, ponieważ zamieszkała z babcią, po śmierci swoich rodziców. Babcia Maryla jednak nie chce rozmawiać z Asią Maciejską o tym co było dawniej. W ten sposób pragnie chronić swoją wnuczkę. Ma Asia dwie kochane przyjaciółki, które ją wspierają i ona je wspiera. Na drodze do poznania prawdy, będzie toczyła wojenkę ku dobru Lilki, biednej dziewczyny, wychowywanej w duchu katolickim. Asia to jej przeciwieństwo. Natomiast Weronika, to siostra przystojniaka, jednocześnie kobieta pełna samoakceptacji z ogromnym mniemaniem o sobie. Asia pasjonuje się fotografią i to z nią jest związana cała historia. Dodatkowo do tej paczki dołącza zbuntowana nastolatka. Narracja jest poprowadzona bardzo swobodnie.

Język w

książce Pudełko z pamiątkami Katarzyny Kowalewskiej

nie jest literacki. Trudno szukać opisów związanych ze słownictwem przypisanym do gatunku obyczajowego. Widać, że to debiut autorki w tym gatunku. Pomimo to książkę czyta się naprawdę szybko, a i można doznać jakiegoś rodzaju przyjemności. Myślę, że może dlatego wydaje mi się ta książka mocno współczesna, przecież podobne historie działy się już dawno ale ze względu na umiejscowienie bohaterek we współczesności oraz braku opisów, historia ta jest bardzo mocno usytuowana w XXI wieku. Mam tutaj na myśli szczególnie wypowiedzi bohaterki głównej, czyli Asi. Autorka musi mieć dużą styczność ze współczesną młodzieżą.

Akcji w

książce Pudełko z pamiątkami Katarzyny Kowalewskiej

nie brakuje. Jest jej tak dużo, że można nawet odnieść wrażenie, że może aż zbyt dużo? Trudno powiedzieć, co kto lubi, każdy może odebrać to zupełnie inaczej. Autorka przeplata między sobą różne wydarzenia z życia tych kilku bohaterek. Mnie bardzo poruszyła tym, że powołała się w cytacie na książkę Joanny Chmielewskiej, którą bardzo lubię. Nie brakuje też wątków związanych z płcią przeciwną. Na całe szczęście bez nadmiernej erotyzacji. Odnalazłam też wątek pedagogiczny. Taki trochę miszmasz w wydaniu nie do końca literackiego języka. Powiedziałabym, że widzimy oczami wyobraźni bohaterów mówiących tak samo jak większość osób na ulicy. Niestety nie ma tam bohaterki z doktoratem, szkoda! Wtedy bym się pewnie bardziej odnalazła. :-D

Zobacz również:

Książka Sek(s)ta R.A. Ciężka Elżbieta Rogalska 2020

Książka Gdy nadeszło życie Anety Krasińskiej Elżbieta Rogalska 2019

 

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

8 sierpnia 2020

Książka Dzieci Wojennej Warszawy Małgorzaty Czerwińskiej-Buczek Elżbieta Rogalska 2020

Książka Dzieci Wojennej Warszawy Małgorzaty Czerwińskiej-Buczek Elżbieta Rogalska 2020

 

Książka nie jest z roku 2020 ale 2018 mimo to bardzo aktualna. W tym tygodniu obchodziliśmy święto Powstania Warszawskiego. Postanowiłam więc wypożyczyć książkę, która oddawałaby ten historyczny czas. Wybrałam książkę dla dzieci, o dzieciach. Bardzo przypadła mi do gustu, ponieważ została napisana bardzo subtelnie. Początkowo dziecko nie wie co się dzieje, a później samo stara się walczyć o wolność. Jest to niezwykle pedagogiczna książka. Dla mnie jako miłośniczki pedagogiki to opowieść o edukacji obywatelskiej, harcerstwie jako źródle pedagogicznych inspiracji, edukacji patriotycznej.

„Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój,

Za każdy kamień Twój, Stolico, damy krew!

Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój,

Gdy padnie rozkaz Twój, poniesiem wrogom gniew!

 

Stanisław Ryszard Dobrowolski, "Warszawskie dzieci".”

Książka Dzieci Wojennej Warszawy Małgorzaty Czerwińskiej-Buczek

jest właśnie o Warszawskich Dzieciach. Początkowo nieświadome dziejących się wydarzeń, w miarę rozwoju wojny, przynoszą Polsce chwałę i zwycięstwo. Warszawskie dzieci uczestniczyły często w: roznoszeniu poczty, książek polskich, które były wówczas zabronione, przynoszeniem wieści do ukrytych żołnierzy, byli też kurierami, przewodnikami, opatrywali rannych.

Książka Dzieci Wojennej Warszawy Małgorzaty Czerwińskiej-Buczek

opowiada też o pragnieniach dzieci z czasów Powstania Warszawskiego. Były to między innymi powrót rodziców, rodzeństwa, jedzenie, picie ale też tęsknota za ukochaną lalką. W tamtych czasach lalka, jedna, była czymś wyjątkowym dla dziecka. Uczyło się o nią dbać i troszczyć się o nią, tak aby nic się jej nie stało, ponieważ była trudno dostępnym towarem rynkowym.

W książce Dzieci Wojennej Warszawy Małgorzaty Czerwińskiej-Buczek

dzieci zmagają się ze strachem, bólem i głodem. Ich późniejsze życie jest owiane trudnymi wspomnieniami, o których trudno mówić bez emocji. Małe bohaterki i mali bohaterowie zostali opisani w omawianej książce w codziennym życiu. Widzimy co robią, myślą, na co im pozwalają dorośli w ramach walki z wrogiem. Najczęściej zaczyna się od zrywania plakatów wrogiego kraju, a kończy na bohaterskim przenoszeniu różnych rzeczy do powstańców. Dzieci te kochały harcerstwo i własną ojczyznę, nie chciały stać bezczynnie, gdy ich rodziny walczyły o wolność.

Zobacz również:

Książka Asiunia Joanny Papuzińskiej Elżbieta Rogalska 2019

Książka Teraz ‘44 Historie Marcina Dziedzica i Michała Wójcika Elżbieta Rogalska 2020

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

2 sierpnia 2020

Książka Drapieżnik. Prawdziwa historia najbardziej nieuchwytnego mordercy XXI wieku Maureen’a Callahan’a Elżbieta Rogalska 2020


Książka Drapieżnik. Prawdziwa historia najbardziej nieuchwytnego mordercy XXI wieku Maureen’a Callahan’a Elżbieta Rogalska 2020





„Do ilu zbrodni mógł zainspirować go MINDHUNTER?” – tak brzmi cytat z okładki książki o Israelu Keyes’ie. Ten najbardziej nieuchwytny morderca dzisiejszego wieku, wieku XXI, nie używał nawet technologii do ucieczki z więzienia, czy manipulowania ofiarami i śledczymi. Niby XXI wiek, a nawet najprostsze rzeczy typu: ołówek, folia stały się zagrożeniem dla funkcjonariuszy policji w Anchorage i większości stanów w Ameryce, w Stanach Zjednoczonych. 

Choć ten cytat wybrzmiewa na okładce

książki Drapieżnik. Prawdziwa historia najbardziej nieuchwytnego mordercy XXI wieku Maureen’a Callahan’a

, to jednak w całej książce nie ma wzmianki o serialu Mindhunter. Zbrodniarz powołuje się na książkę, którą miałam okazję czytać pt. „Mindhunter. Tajemnice elitarnej jednostki FBI” autorstwa J. Douglasa i M. Olshakera, i prawdę mówiąc nie widzę inspiracji z niej zaczerpniętych. Książka ta to analiza behawioralna przestępców, której dokonało FBI. Widzę natomiast inspirację dwoma czy trzema seryjnymi mordercami, którzy działali w tym samym rejonie, wiele lat temu, a o których nie trudno znaleźć informacje w sieci internetowej. Także, raczej bym napisała Do ilu zbrodni mógł zainspirować go Ted Bundy, James Mitchell „Mike” DeBardeleben (pierwowzór Buffalo Billa z Milczenia Owiec Thomasa Harrisa) i John Robert Williams. Pamiętajmy, że w czasach, gdy wymienieni psychopaci grasowali na świecie nie było jeszcze książki Mindhunter, a jednak robili to co robili, a co powtórzył Keyes wraz z dodatkiem własnych przemyśleń.

Przemyślenia te miał koszmarne. Można je przeczytać w

książce Drapieżnik. Prawdziwa historia najbardziej nieuchwytnego mordercy XXI wieku Maureen’a Callahan’a

. Połączył on działanie trzech seryjnych morderców w jedno i wykorzystał prosperującą dziedzinę medycyny, jaką jest chirurgia plastyczna. Mianowicie zablokował laserem gruczoły potowe, na całym ciele. W związku z tym nie zostawiał żadnych DNA na ofiarach. Pomysłów miał znacznie więcej. Nie będę ich opisywać w tej notce blogowej, żeby czytelnik miał co odkrywać podczas czytania.

Ogólnie

książka Drapieżnik. Prawdziwa historia najbardziej nieuchwytnego mordercy XXI wieku Maureen’a Callahan’a

jest napisana bez opisywania zbrodniczych rzeczy Keyes’a. W związku z tym nie wzbudza aż takiego wstrętu, jednak przekazuje dużą dawkę solidnej wiedzy z zakresu kryminologii. Analiza poczynań tego przestępcy zdecydowanie może przyczynić się do przeciwdziałania tego typu sytuacjom. Warto zaznaczyć przede wszystkim objawy, które są powtarzalne dla seryjnych morderców, a które przejawiają się już w dzieciństwie: agresja, wielogodzinne przebywanie poza mieszkaniem/domem, okrucieństwo wobec zwierząt, zaczepianie dzieci, rozwalanie na podwórku różnych rzeczy i brak chęci do ich sprzątania. Później wraz z rozwojem dziecka przeradzają się one w zabijanie ludzi, agresję kontrolowaną, dla nich największą radością jest strach innych, ogromną chęć kontroli nad wszystkim, dlatego mężczyźni którzy mają zadatki na morderców nie lubią wyzwolonych kobiet, które lubią samodzielnie wykonywać różne rzeczy codziennego życia.

Bohaterem
książki Drapieżnik. Prawdziwa historia najbardziej nieuchwytnego mordercy XXI wieku Maureen’a Callahan’a
jest Israel Keyes. Człowiek wyzbyty człowieczeństwa, który ma córkę, z którą jeździ po Ameryce, ponieważ odebrał prawa rodzicielskie matce, która nie chciała żeby się spotykał z córką (trudno się dziwić). Sąd wydał córkę ojcu, ponieważ Keyes dobrze się maskował na co dzień, nikt by nie zgadł, że jest coś z nim nie tak, dopóki by go dobrze nie poznał. Zajmował się robotami budowlanymi, wszelkiego rodzaju. Aż strach pomyśleć, że istniał naprawdę, a opisywane rzeczy w tej książce działy się całkiem niedawno, ponieważ został złapany dopiero w roku 2012, jako dorosły mężczyzna po 30tce, a pamiętajmy, że działał już od dzieciństwa. Oczywiście do rodziców docierały już w dzieciństwie skargi od rodziców reszty dzieci, od dorosłych widzących co wyprawia Israel Keyes, ale rodzice zbagatelizowali sprawę i przymykali na wszystko oczy. A szkoda!

Zobacz również:

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X