Książka Sek(s)ta R.A. Ciężka Elżbieta Rogalska 2020

„To miała być opowieść o dorastaniu, przyjaźni i miłości. Historia przeplatana muzyką o magii, filozofii i problemach współczesnego świata. Droga do spełnienia marzeń i poszukiwania własnego ja. Problem w tym, że główny bohater miał inny pomysł, a to on jest tutaj gwiazdą” – opis z lubimyczytac.

Książka o ogromnej liczbie słabości ludzkiej. Oceniam ją nieco wyżej ze względu na właśnie temat, trudny do ujęcia, zwłaszcza w formie powieści, która miałaby zachęcić do czytania. Cudownie czytało mi się książkę „Seksta” R.A. Ciężkiej z roku 2020. To nowość, której nie można przegapić! Jeszcze nie czytałam tak świeżej narracji, która w ogóle nie czerpie z dotychczasowego dorobku ludzkiego.

Książka „Seksta” R.A. Ciężka

opowiada losy kilku młodych bohaterów. Opowieść ta oddaje kondycję psychiczną współczesnej młodzieży. Rzadko zdarza się książka, która pasuje idealnie do analizy naukowej z punktu widzenia pedagoga.  Może w przyszłości napiszę taki artykuł, tak mi się marzy…  a marzenia trzeba spełniać.

Moim ulubionym motywem jest maskotka małej pandki . Główny bohater jest tak wyrazisty – nie to nie Pandka – to człowiek, że naprawdę chce się czytać, od rana do nocy. Ma imię ale każdy nazywa go Omenem. Jest zakochany ze wzajemnością, która to jest wzajemna również w zahamowaniu wyrażenia jej wobec tej osoby. Przez to bohaterowie się mijają i pozostawiają pustkę do odkrycia. Dlatego nie można się oderwać od czytania.

R.A. Ciężka w książce Seksta

pokazała jak prosto można opisać trudne losy współczesnej młodzieży. Jeżeli chcesz poznać problemy współczesnej młodzieży to polecam przeczytać omawianą książkę. Język nie jest wyszukany ale to zupełnie nie przeszkadza w odbiorze, ponieważ pasuje do opisywanych sytuacji. Trzeba umieć mądrze dobrać język do wieku bohaterów i ich osobowości. Trzeba przyznać, że R.A. Ciężka doskonale sobie poradziła z kreowaniem charakterologii swoich bohaterów, zwłaszcza głównego bohatera. Ma on ogromną liczbę słabości, które czyhają na człowieka.

Podsumowując jest to książka o współczesnej młodzieży, doskonale wpisująca się w klimat nowoczesnych problemów. Trzeba ją koniecznie przeczytać, ponieważ język i styl narracji jest tak skonstruowany, że wpisuje się w każdą grupę wiekową. Serdecznie polecam! Dużo świeżości, jakby autorka nic nie przeczytała przed pisaniem, a wiem, że czyta sporo, ponieważ prowadzi blog czytelniczy. To książka prezentująca ogrom ludzkich słabości. Można się wiele nauczyć, jeśli podda się jej treść refleksji.

Zobacz również:

Książka Zniknięcie Annie Thorne C.J. Tudor Elżbieta Rogalska 2019

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

Fanpage bloga Elżbieta Rogalska

Książka Miuosh wszystkie ulice bogów Wydawnictwa Znak Elżbieta Rogalska 2020

„Wykrzywił go rap i tak już zostało. Mieszka na Śląsku i to się nie zmieni. Gdy się gubi, z krętej ścieżki sprowadza go Ona.” – opis z lubimyczytac

Przeczytałam tą książkę w dwie godziny. Wynik moich rozważań na jej temat jest zależny być może od tego, że przed jej czytaniem czytałam Listy Wislawy Szymborskiej i Joanny Kulmowej pod redakcją Urszuli Chęcińskiej, w związku z tym miałam cały czas w świadomości piękno języka poetek, ich wiedzę, oczytanie i umiejętne operowanie humorem wraz z metaforą. Natomiast w książce Miuosh wszystkie ulice bogów tych elementów zabrakło. To tak jakby po jechaniu ferrari (Listy poetek), pojechać autobusem (wypowiedzi Miłosza Boryckiego). 

Książka Miuosh wszystkie ulice bogów Wydawnictwa Znak

jest rozmową dziennikarza Arkadiusza Gruszczyńskiego z Miłoszem Boryckim. Na samym początku rzuca się do świadomości fakt, że nie ma biogramu bohatera rozmowy. Prawdę mówiąc po przeczytaniu tej książki nadal nie za bardzo wiem kto to jest, wiem, że jest muzykiem, ze Śląska, prawdopodobnie zaczynał od rapu a teraz gra pop. Grał z dużą ilością sławnych i znanych grup muzycznych, np. Myslovitz czy Hey.

Wypowiedzi Miłosza Boryckiego w książce Miuosh wszystkie ulice bogów są ogromną generalizacją wszystkiego o co został zapytany. Dodać należy, że w całości prezentowanej książki Miłosz Borycki zaprzecza sam sobie, być może zapomniał co mówił wcześniej. Muzyk próbuje dokonać analizy społeczeństwa współczesnego, na podstawie kilku przeczytanych książek i zasłyszanych wiadomości oraz rozmów z innymi ludźmi – przynajmniej takie odczucie może ukształtować się w czytelniku podczas czytania tej książki w dwie godziny, naraz – wtedy nie da się zapomnieć co mówiono kilkadziesiąt stron wcześniej i wychodzi na jaw sporo zaprzeczeń Miłosza Boryckiego samemu sobie.

Myślę, po przeczytaniu całości

książki Miuosh wszystkie ulice bogów

, że Miłosz Borycki chciał wykreować się na znawcę literatury, kultury, socjologii ale dla osoby, która robi doktorat z nauk społecznych, ma w nim 750 przytoczonych książek, nie tylko z socjologii ale też psychologii, filozofii, literaturoznawstwa, jest to słaba wypowiedź kogoś, kto na szybko układa odpowiedzi, bardzo nieprzemyślane ale za to starające się pokazać autora tych słów jako człowieka myślącego. Niestety w moich oczach wypowiedzi te wypadły blado. Owszem autor operuje językiem polskim, jak na muzyka, zwłaszcza z niechlubną przeszłością, całkiem dobrze, bogatszym niż te słyszane za oknem czy nieraz w telewizji. Jednak nie zmienia to faktu, że ogromnie generalizuje, zaprzecza sam sobie i nie do końca orientuje się w tematach, o których się wypowiada. To tak jakby napisać doktorat na podstawie 200 książek i myśleć, że wyczerpało się temat i wszystko już się wie. Nie jest tak, żyjemy w XXI wieku gdzie 200 książek w określonym temacie to tak naprawdę 1/3 tego co powinno się dodać żeby móc uznać, że coś się wie w danym temacie. Mamy ogromną ilość wiedzy do przyswojenia, której przybywa bardzo szybko i w ogromnej ilości. Dlatego profesja naukowca w jakiejkolwiek dziedzinie nigdy nie ulegnie przedawnieniu, ponieważ kto by to wszystko ze sobą komponował w jedną całość? Chyba nie muzycy 😉 to tak jakbym ja się wypowiadała na temat muzyki, bo gram na gitarze i pisze teksty, a wiecie nie chodziłam do szkoły muzycznej i nie wiem prawie nic na ten temat. Dlatego nie uważam, żeby pytanie muzyków o nauki społeczne i słuchanie ich odpowiedzi jako prawdy było dobrym pomysłem. Zwłaszcza, że po tą książkę sięgnie raczej młodzież nie naukowcy. Mam nadzieję, że zrozumieliście o co mi chodzi.

W książce Miuosh wszystkie ulice bogów można znaleźć teksty piosenek, które nie były publikowane. Jest to też szczera spowiedź Miłosza Boryckiego z rodzinnego życia i korzeni śląskich.

Podsumowując jest to książka, która zawiera ogromną generalizację różnorodnych tematów, na których muzyk nie za bardzo się zna. Jednak dla fanów Miłosza Boryckiego będzie to nie lada  gratka, ponieważ książka ta zawiera w sobie niepublikowane teksty piosenek oraz informacje z zakresu korzeni genealogicznych i rodzinnych uwarunkowań oraz lat młodości tego muzyka.

Zobacz również:

Książka Galveston Nicka Pizzolatto Elżbieta Rogalska 2019

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

Fanpage bloga Elżbieta Rogalska

Książka Rabih znaczy wiosna Weronika Tomala Elżbieta Rogalska 2020

„Czy w obliczu tłumionego przez lata gniewu i żalu potrafią odnaleźć dawnych siebie? Czy targani sprzecznymi emocjami wreszcie ujrzą to, przed czym tak zaciekle się bronią?” – opis z portalu lubimyczytać.

Miłość osadzona we współczesnych stereotypach to główny wątek

książki Rabih znaczy wiosna Weroniki Tomali

. Jednak nie w złym tego słowa znaczeniu. Ładnie odzwierciedla nietolerancję pewnych grup społecznych albo po prostu niewychowanych ludzi. Kluczowym elementem jest Współczesna Miłość. Ona i on będą targani różnymi emocjami, w których udział będą brać osoby trzecie. Poznajemy bohaterów jako osoby młode mieszkające z rodzicami. Ona ma poukładane życie z dobrymi relacjami rodzinnymi. On przeciwnie, ma burzliwą rodzinę, w której sytuacje wpływają na przyjaźń Rabiha z Martą (wzmacniają je i pogłębiają). Bowiem Marta bardzo przeżywa to co dzieje się u Rabiha.

Później ich drogi rozchodzą się, ona zostaje imprezową- nianią, wraz ze swoją wierną przyjaciółką Michasią. On prowadzi biznes związany ze szkołami uczącymi sztuk walki. Niespodziewanie ich drogi splączą się i zostaną poddani ogromnej próbie. Trudno ocenić czy ich decyzja jest słuszna, na którymkolwiek etapie życia. Moim zdaniem zabrakło im zastanowienia się nad emocjami, włączenia w odpowiednich momentach racjonalnego myślenia. I to może być urokiem omawianej książki. Również może być jego przeciwieństwem, czyli może zniechęcić. Po prostu albo się czegoś oczekuje od książki, albo idzie się z wydarzeniami. Bohaterowie są różni, źle by było jakby każdy autor tworzył takie same postacie.

Rabih i Marta są bohaterami powieści

Weroniki Tomali pt. "Rabih znaczy wiosna"

. Początkowo wiodą sielankową przyjaźń ze złymi momentami, które dzieją się w domu Rabiha. Ona ma ustabilizowane życie u boku rodziców. Ich szczera przyjaźń jednak rozpada się pod wpływem nietolerancji krwi arabskiej, która płynie u Rabiha. Kluczowym momentem jednak będzie ślub, a czyj tego dowiecie się z tej książki.

Ogólne wrażenie: dobre, nie ma specjalnego przytupu czy zachwytu ale jest to dobrze napisana książka o współczesnej miłości. Autorka Weronika Tomala wyrobiła sobie już własny styl. Z jednej strony są opisy ale nie za długie i nie nudne. Z drugiej strony są dialogi i to mnie najbardziej ujęło, że nie są dwu słowne ale zdaniowe, a mimo to nie nużą. Znalazłam kilka błędów – tutaj minus bardziej dla korektora i wydawnictwa, które ich nie wychwyciły. To historia o bardzo pogmatwanym życiu osób, które zapomniały zadać sobie wcześniej pytanie: czego chcę w życiu, tak aby nie zranić kogoś innego?

Zobacz również:
Książka Gdy nadeszło życie Anety Krasińskiej

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

Fanpage bloga Elżbieta Rogalska