Książka Milaczek Magdaleny Witkiewicz Elżbieta Rogalska 2019

Czytałam książkę tą króciutką naprawdę długo. Myślę, że to po prostu natłok pracy spowodował, że książkę mającą raptem 254 strony przeczytałam w tydzień… Tak bo książkę Milaczek Magdaleny Witkiewicz czyta się szybko ale nie powiem czy jest to kwestia pozytywna czy negatywna, bowiem zależy to od gustu, czyli upodobań odbiorcy.

Podczas czytania

książki Milaczek Magdaleny Witkiewicz

zwróciłam mocno uwagę na fakt, że: tematyka skierowana jest do osób w stadium życia – wczesnej dorosłości- natomiast język użyty do zaprezentowania zamysłu autorki sugeruje grupę odbiorczą w stadium życia – dzieciństwo. Nie wiem skąd taki zabieg dysonansu poznawczego w, nie oszukujmy się, tak banalnej historii. 

Czytając

książkę Milaczek Magdaleny Witkiewicz

można dojść do wniosku, że coś nie gra. Z jednej strony mamy kobietę zdawałoby się z wyższych sfer, a przynajmniej po studiach, skoro jest analitykiem w firmie; z drugiej zaś strony główna Bohaterka prezentuje tak nikły zasób słownictwa, że przebyte studia kojarzą się raczej z poziomem zawodówki, w której nie kładzie się nacisku na nic innego jak umiejętności zawodowe. Rozumiecie o co mi chodzi? O pewny zasób słownictwa jaki zdobywa każdy student, który rzeczywiście studiuje (czyta książki, robi kursy, ogląda webinaria i podcasty), a nie tylko siedzi na wykładach i ćwiczeniach. Może po prostu zabrakło autorce umiejętności typowo humanistycznych i nieco filologicznych. Wszak Magdalena Witkiewicz studiowała ale – marketing. Czyżby w myśl idei marketingowców zafundowała swoim czytelnikom produkt na sprzedaż, a nie przyjemność literacką? Literackość to słowo klucz, którego oczekuje się od literatury, a które nie opisuje prezentowanej książki. Po prostu Milaczek Magdaleny Witkiewicz jest wyzbyty literackości.

Nie będę krytykować tylko i wyłącznie, ponieważ owy brak literackości w książce Milaczek Magdaleny Witkiewicz wiąże się z upartą chęcią wywierania – w moim przypadku nie udanego- uśmiechu i śmiechu na czytelniku. Owszem może jakbym miała tak z 15 lat, nie była  po studiach i nie czytała wcześniej innych książek np. „Topografii myślenia” Joanny Kulmowej, to może uznałabym, że to dobra książka. Jednakże 254 strony to nie dużo i można ten czas poświęcić na nie do końca udaną książkę, przynajmniej pod względem walorów literackich.

Podobno omawiana książka miała za zadanie coś przekazać. Oczywiście przekazuje ale w bardzo nieliteracki sposób – nadal nie wiem czy to książka dla 30 latków czy 15. Osobiście znam lepsze książki przekazujące podobne wartości.

Elżbieta Rogalska Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Pracowni Badań nad Twórczością Joanny Kulmowej. Rektorskie stypendium Uniwersytetu Szczecińskiego uzyskała w latach 2015-2017, Stypendium dla najlepszych doktorantów w latach 2018-2020. Autorka Publikacji naukowych (w "Qualitative Inquiry", "Kultura-Społeczeństwo-Edukacja", "Pedagogika Szkoły Wyższej", "Nauczyciel i Szkoła","Kognitywistyka i Media w Edukacji"), literackich (w "Nestor") oraz ponad 76 publikacji popularno-naukowych. Zainteresowania badawcze oscylują wokół pedagogii Joanny Kulmowej, Janusza Korczaka, Edukacji Artystycznej, „Tanatopedagogiki", Józefa Tischnera, Michel Foucaulta, Jana Pawła II, badań biograficznych, autoetnografii oraz problematyki wyższej edukacji. https://orcid.org/0000-0001-7529-315X

Fanpage bloga Elżbieta Rogalska

Zobacz również:

Książka Żeby nie było śladów Cezarego Łazarewicza Elżbieta Rogalska 2019