Książka Szkice z filozofii głupoty B. Brożka M. Hellera J. Stelmacha Elżbieta Rogalska 2021

 

Faktem jest, że książka ta porusza bardzo ciekawy temat. Biorąc ją do ręki, byłam świadoma istnienia kilku książek filozoficznych o śmiechu, głupocie oraz kilku pedagogicznych prac na temat humoru. Może dlatego mam wrażenie, że omawiana książka została napisana „na kolanie” – jak to ładnie określa niekiedy moja kochana promotor dr hab. Urszula Chęcińska? Być może. Po prostu nie zgadzam się z kilkoma, a może nawet kilkunastoma twierdzeniami zawartymi w tej pozycji wydawniczej. Trzeba przyznać, że książka jest niezwykle krótka, jak na ilość już istniejących prac w tym temacie. Jak dla mnie wystawiam ocenę na lubimycztac 6/10 gwiazdek.

Książka Szkice z filozofii głupoty B. Brożka M. Hellera J. Stelmacha

ma wiele wad. Pierwszą jaka mi się nasuwa do głowy to końcowe stwierdzenie, że „mądrość jest uświadomienie głupoty”. Być może autor miał na myśli coś w rodzaju istoty nauczania przez Sokratesa, który wykazywał ludziom, że są głupi, a nie mądrzy (o tym jest napisane w innym rozdziale). Jednakże spójrzmy na przykład: Jeżeli się oparzę i korzystam z mądrości uczonych, a mianowicie biorę sobie maść na oparzenia, to czy rzeczywiście ta maść jest uświadomieniem głupoty? No chyba jedynie w pojęciu takim, że ktoś głupi się poparzył, ale czy ta maść jako mądrość, była wcześniej głupia? No chyba nie. Tego rodzaju dziwnych sformułowań w tekście jest wiele.

Książka Szkice z filozofii głupoty B. Brożka M. Hellera J. Stelmacha

bardzo krótko omawia ciekawe zagadnienia. Ponadto korzysta z ciekawych prac, które moim zdaniem mało docenia. Wkurzyło mnie też naśmiewanie się z filozofii poststrukturalistycznej. Przytaczane przykłady owszem, mogą wydawać się mniej logiczne, jednak miałam okazję czytać „Antyedypa” Deleuze i w kontekście całości, wszystkie zdania są bardzo logiczne i nasuwają odpowiednie rozumienie tego co się czyta, ale jedynie w tedy, gdy czytający podchodzi rzetelnie do czytania i czyta całość, a nie urywek.

Książka Szkice z filozofii głupoty B. Brożka M. Hellera J. Stelmacha

jest krótką opowieścią o głupocie ludzkiej. Autorzy napisali kilka tekstów na zadany temat. Nie są one ze sobą ściśle powiązane. W gruncie rzeczy próbują wykazać, że każdy jest głupi. Można więc powiedzieć, że próbują być Sokratesem. Jednakże, nie czynią tego w tak dobry sposób jak ich odpowiednik z Grecji. Być może dlatego, że istnieją już teraz sytuacje, w których człowiek jednak wykazuje mądrość i trudno byłoby ją podważyć. W czasach Sokratesa wspomniana przeze mnie maść nie była jeszcze wynaleziona, tak samo jak masa innych rzeczy. Negatywnie odnoszę się też do twierdzeń, w których jeden z autorów odnosi się do rzeczy, obecnie w ramach pedagogiki istnieje pogląd wykraczający poza antropocentryczne rozumienie świata. Chyba autorzy nie mieli o tym pojęcia, a prace na ten temat są dostępne dużo wcześniej niż rok 2020,w którym powstała omawiana książka.

Edit: Teraz czytałam już Filozofię Dowcipu i nadal uważam, że te szkice są słabe. Teraz tym bardziej po lekturze Filozofii Dowcipu. Niebawem recenzja w 2022 roku.

Zobacz również:

Stworzeni do miłości. Rozmowy z młodymi - Jan Paweł II recenzja Elżbieta Rogalska 2016

Książka Poetka i paidia. O muzie dziecięcej Joanny Kulmowej Urszuli Chęcińskiej Elżbieta Rogalska 2021

   Kup Tekst ode mnie