Recenzja - red. M. Górecki - Prawda umierania i tajemnica śmierci Elżbieta Rogalska

Prawda umierania i tajemnica śmierci pod redakcją Mirosława Góreckiego jest zbiorem artykułów pozostających w dyskursie o śmierci i umieraniu. Znajdziemy w nich konkrety dotyczące genezy hospicjum, prekursorów opieki hospicyjnej; jak i rozważania teoretyczne o zwłokach, śmierci, umieraniu, w ujęciu filozoficznym, psychologicznym, pedagogicznym i antropologicznym.  Każdy rozdział to inna forma, inna struktura wychodząca spod innego pióra – to czuć podczas czytania. Autor pozostawia ślad swojej osobowości na łamach swojego artykułu, czyniąc z niego podróż nie tylko po nieznanym świecie umierania, ale również po świece myśli autora.  Ukazuje sens miłości, dążenia do prawdy życia. Pozbywa sensu zdobywania rzeczy, całej współczesnej kultury zachodu. Ostatnia część o prekursorach, napisana przez samego redaktora, jest znakomitym zakończeniem, mówiącym o tym co ważne, że z niczego można wiele, jeśli trafi się na życzliwych ludzi, często chrześcijan i księży. Dowiemy się również o opiece paliatywnej i hospicyjnej; o aktach prawnych. Zachęcam do odkrycia prawdy z zachowaniem lekkiej tajemnicy; do przeczytania o tym co nieuniknione, co kończy każde życie.

Książka jest stworzona z artykułów poświęconych zagadnieniom ostatecznym, różnych autorów. Ramy książki obejmują następujące podrozdziały, zagadnienia: śmierć a umieranie; proces umierania; trajektoria umierania; przekroczenie granicy między intencjonalnym i uwarunkowanym stanem psychicznym; nowa, chwiejna równowaga życia codziennego; załamanie się orientacji wobec samego siebie; próby racjonalizacji trajektorii i pogodzenia się z nią; praktyczna praca nad trajektorią lub ucieczka od trajektorii; wyparcie i afirmacja śmierci; religia, eschatologia a śmierć; magia sztuki a śmierć; nauka – jej potęga i znikomość wobec śmierci; antropologia żałoby – kulturowe próby oswojenia śmierci; etyka a prawo do godnej śmierci; zaradność, bezradność, ignorancja, rozwój? ; nadzieja – mimo wszystko; życie, śmierć – jedna (nie)symetryczna rzeczywistość; traktowanie śmierci; odtwarzanie przeszłości; projektowanie teraźniejszości; inspirująca śmierć; kulturowo-społeczna retoryka śmierci;  medialne granice śmierci; śmierć jako skandal obyczajowy; pogmatwane scenariusze opłakiwania zmarłych; zmienny i niejasny status trupa; śmierć w czasach postmoderny; lęk przed śmiercią; przyzwolenie na śmierć; niezniszczalność osoby ludzkiej; prawo umierającego pacjenta do wiedzy i do nie-wiedzy o stanie swojego zdrowia; prawo umierającego pacjenta do wyrażenia zgody na leczenie i do sprzeciwienia się proponowanemu leczeniu; decydowanie o zaniechaniu uporczywej terapii; prawo umierającego pacjenta do niecierpienia; zakaz aktywnego pozbawienia życia pacjenta a prawo do żądania zaniechania terapii; społeczeństwo wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną; osoby z niepełnosprawnością intelektualną wobec umierania, śmierci i żałoby; pacjenci hospicjum: kryteria kwalifikacyjne i opis populacji; psychospołeczna sytuacja pacjenta hospicyjnego i jego rodziny; zasady opieki hospicyjnej; okoliczności łagodzące dramat umierania; informowanie chorego o nieuleczalnym stanie i zbliżającej się śmierci; typy opieki hospicyjnej; organizacja opieki paliatywnej i hospicyjnej w Polsce; początki opieki hospicyjnej; współczesna koncepcja opieki hospicyjnej – paliatywnej; początki i rozwój opieki hospicyjnej-paliatywnej w Polsce; geneza i rozwój warszawskiego środowiska hospicyjnego; na spotkanie z drugim człowiekiem trzeba się przygotować; pacjent wobec umierania; pacjent ma prawo do swoich przeżyć i godności; prawdopodobieństwo wystąpienia depresji; zadbać o jakość życia pacjenta; wsparcie dla rodziny pacjenta; fenomen „sytuacji terminalnej”; dialogiczny wymiar terapii; opieka terminalna a terapia; uczestnicy opieki terminalnej; dialogiczny przebieg opieki terminalnej.

Wszystko to można znaleźć na łamach 452 stron. Ramy publikacji są o następującym podziale. Rozdziały: Kres życia; Asymilacja i amnezja śmierci; Ryty śmierci; „Trup w szafie” nowoczesności, czyli intymność i publiczność śmierci; Śmierć w „kulturze narcyzmu”, czyli o próbie zanegowania własnej śmiertelności; Śmierć godna i pospolita; Prawo do godnego umierania w ustawodawstwie polskim; Osoby z niepełnosprawnością intelektualna w obliczu śmierci; O śmierci w procesie wychowania; Commendatio animae. Rytuał „modlitw przy konających”; Przesłanie ideowe i instytucjonalizacja wspomagania umierających; Geneza i rozwój opieki hospicyjnej-paliatywnej; Psychologiczne aspekty opieki nad umierającymi i ich rodzinami; Dialogiczna struktura opieki terminalnej fazie choroby nowotworowej; Cicley Saunders; Elisabeth Kubler-Ross; Matka Teresa z Kalkuty; ks. Eugeniusz Dutkiewicz; Katarzyna Dembińska. Rozdziały są zawarte w częściach: Umieranie i śmierć; Godność w śmierci i umieraniu; Wola życia a świadomość śmierci; Opieka hospicyjna – paliatywna; Twórcy i kontynuatorzy ruchu hospicyjnego. Na końcu książki znajdziemy noty o autorach poszczególnych podrozdziałów.

Elżbieta Rogalska

Polecam również:
Tanatopedagogika w doświadczeniu wielowymiarowości człowieka i śmierci - recenzja

autor: Elżbieta Rogalska: z wykształcenia technik informatyk, pedagog. Pracuje jako copywriter - content marketer. 

Pedagog, technik informatyk. Publikowała na łamach: "Edukacja i Dialog", "Nestor" i licznych portalach edukacyjnych i poetyckich.

Zajmuje się tematyką:  Przywództwem w edukacji, Tanatopedagogiką, Ciszą w życiu i twórczości Janusza Korczaka, Sytuacją Szkoły Wyższej w Polsce, Michelem Foucaultem, Reportażem, Horrorem wampirycznym,  Mateuszem Grzesiakiem, Justyną Nowotniak, e-commerce, content-marketing, SEO.

Fanpage bloga Elżbieta Rogalska